od tih pesama (opet ne svih) ima i u dosadašnjim zbornicima bugarskih narodnih pesama. Koliko taj prigovor g. Drinova vredi vidi se jasno iz onoga što smo rekli o mestu postanka onih pesama, koje se u pomenutim zbornicima nalaze, jer kad se to samo uzme na um, a to se uzeti mora, onda će izaći da je to što se one nalaze i u onim zbornicima sa svim protivan dokaz onome što bi hteo g. Drinov da dokaže, t. j. da su one bugarske samo po tome što tako stoji na naslovima onih zbornika. Dobro je ovde još i to imati na umu, što sve te pesme pevaju vreme i događaje kad su u celoj Makedoniji vladali Srbi (14 i 15. vek), dalje što su sve te pesme postankom svojim iz oblasti stare srpske države i treće što su glavni junaci tih pesama srpski kraljevi i kraljevići, srpske vojvode i vlastele, pa, na posletku, i četvrto što su, po svedočanstvu Vuka, i sami Bugari priznavali dok nisu tim počeli spekulaciju: da su to srpske pesme pa posle pobugarene (t. j. jezik u njima iskvaren). Osim svega ovoga ne treba izgubiti iz vida ni tu važnu okolnost, da se u tim istim krajevima skoro svi običaji skupa (ne pojedini, što je vrlo važno) nahode u punoj snazi onako isto kao i u onim krajevima na kojih je Vuk izneo običaje srpskoga naroda (ne
