Car nebesni kad ženjaše sunce,
Svetiteljeu svatove zvaše:
Starog' svata Petra u sred ljeta,
Prvijenca gromovnik Iliju,
A za kuma krstitelj Jovana, 5
Dva đevera dva Božja anđela,
Barjaktara u proljeće Đurđa
A čauša svetoga Nikolu,
Pratioca svetog Aranđela.
Otidoše sveci po đevojku 10
U đevojke svetodue Janje[1],
I lijepim darom darovali,
Svakom svecu što je za kojega:
Ilij' daše munje i gromove,
Svetom' Petru u snope šenicu, 15
A Jovanu krste i ikone,
Anđelima ključe od nebesa,
Barjaktaru svetitelju Đurđu
Darovaše cvjeće i proljeće,
A Nikoli po moru brodove, 20
Aranđelu sve rišćanske duše.
Otolen se svati podigoše,
I na nebu trudni počinuše,
Najtrudnija svetodua Janja.
Sjela Janja kumu uz koljeno, 25
Na kuma je naslonila glavu;
Kad osvanu i ogranu sunce,
Sunce sjanu, te ugrabi Janju.
↑Pjevačica, koja je ovu pjesmu kazivala, reče, da je Janja
sveta Ana, majka svete Bogorodice.
Izvor
Srpske narodne pjesme iz Hercegovine (ženske), za štampu ih priredio Vuk Stef. Karadžić, (Troškom narodnijeh prijatelja), u Beču, u nakladi Ane udove V. S. Karadžića, 1866., str. 304-305.
