Car nebesni kad ženjaše sunce,
Svetiteljeu svatove zvaše:
Starog' svata Petra u sred ljeta,
Prvijenca gromovnik Iliju,
A za kuma krstitelj Jovana, 5
Dva đevera dva Božja anđela,
Barjaktara u proljeće Đurđa
A čauša svetoga Nikolu,
Pratioca svetog Aranđela.
Otidoše sveci po đevojku 10
U đevojke svetodue Janje[1],
I lijepim darom darovali,
Svakom svecu što je za kojega:
Ilij' daše munje i gromove,
Svetom' Petru u snope šenicu, 15
A Jovanu krste i ikone,
Anđelima ključe od nebesa,
Barjaktaru svetitelju Đurđu
Darovaše cvjeće i proljeće,
A Nikoli po moru brodove, 20
Aranđelu sve rišćanske duše.
Otolen se svati podigoše,
I na nebu trudni počinuše,
Najtrudnija svetodua Janja.
Sjela Janja kumu uz koljeno, 25
Na kuma je naslonila glavu;
Kad osvanu i ogranu sunce,
Sunce sjanu, te ugrabi Janju.
Srpske narodne pjesme iz Hercegovine (ženske), za štampu ih priredio Vuk Stef. Karadžić, (Troškom narodnijeh prijatelja), u Beču, u nakladi Ane udove V. S. Karadžića, 1866., str. 304-305.
