Živovao Jovan i Stojan
Živovao Jovan i Stojan,
Od malenoga deteta,
Do golemoga momčeta.
Kad su se stali ženiti
Stojan mi uze nevestu,
A Jovan uze devojku.
Bolja Stojanu nevesta,
Nego Jovanu devojka.
Stojanova mi nevesta,
Sa petli vodu zavaća,
Sa zoru oganj zalaže.
A Jovanova devojka:
Sa zoru vodu zavaća,
Sa sunce oganj zalaže,
Pa spušti pole po dole,
Da joj se noge ne bele!
Imena lica od kojih su zabeležene pesme
[uredi]Živko Lazić težak iz sela Rečke.
Izvor
[uredi]Stanković, Ž. 1951. Narodne pesme u Krajini. Muzikološki institut SANU: Beograd., br. 47., str. 42-43.