На свиту ствар ову сви људи познају,
да тврђе плав стоји з два чела на крају.
Путник, ки о једној кошуљи све стоји,
његова пут чиста нигда се не броји.
Земља се одива разлицима цвити,5
а добро ни рухо свеђ једно носити.
I пчеле, ке жуде слатки мед искати,
на бил'ју једноме не хоће стојати.
Вило ти, ку очи веће ме не желе,
што хоћу рит ово нег оно, што веле:10
сви тужећ љувени у муках дни трају,
ки на свит разлике љубави не имају.