Carica se s caron pominjala
a da nema od srca poroda
neg jedinu šćeri Suntaniju.
»Bolje, care, da je ne imamo
ko j’ istina što ljudi govore.« 5
»Istina je, i tako da nije
da joj živo čedo iza pasa,
slugon se je bila napunila.«
Ide care u gornje kamare
i sazivlje šćeri Suntaniju: 10
»Suntanija, mila šćeri moja,
otvor’ vrata, ćeri Suntanija!«
Šta mislila ona otvoriti,
ona hi je napro potvrdela.
Pukne care nogon u papuče, 15
na dvoje je vrata razlomio:
Suntanija čistu svilu prela,
mladi Omer droben biser niza.
Strgne care sablju iza pasa
i pogubi dva mila i draga. 20
Njega kopa na vrh Carigrada,
a nju kopa na dno Carigrada,
na njeg sadi vinovu lozicu,
na nju sadi zelenu jabuku;
saplela se vinova lozica, 25
saplela se zelenom jabukom,
preko svega grada Carigrada,
svak ko bude nude pasivao,
neka bere grožđe i jabuke,
nek proklinje cara i caricu, 30
de pogibu dva mila i draga.
Zapis:Peroj, 26. VIII. 1954.,
M. Bošković—Stulli, rkp. INU 173, br. 10.
Kazivala Kata Popović rođ. Ljubotina,
89 god., rođ. u Peroju.
Čudno složena pjesma. U njoj kao da su Perojci (jednim dijelom doseljenici iz Crne Gore) na kraju podlegli čaru istarskog načina pjesničkcg narodnog doživljavanja. Ono da se Suntanija slugom »napunila« sasvim je istarski, ali u isto vrijeme i vrlo trivijalno. Ne nauči se uvijek samo ono najbolje.
Istarske narodne pjesme, uredio, napisao uvod i prozumačio Olinko Delorko, Institut za narodnu umjetnost, Zagreb, Narodno stvaralaštvo Istre, knjiga 2, 1960., str. 52-53.
