Лети соко на високо,
на високо, на широко;
с очи гледа ју Видина,
крила бије у Приштина.
Сугледа је малај мома, 5
дур се вива и превива,
како мома да целива.
Она му се милно моли:
„Немој, немој, сив соколе,
почекај ме јоште малко, 10
јоште малко, три године,
да наберем много уми,
да направим много дари,
да дарујем сви сватови,
и па кума и старејка, 15
и па свекра и свекрву.“
Он гу њума не слушаја,
но гу трипут целиваја.
На три места уста пукли,
три су капке крв капнале. 20
Па се бркна свил’ни џепи,
па извади танко крпче,
па пребриса мому уста,
па га баци жути пламен,
па му тијо проговара: 25
„Гори, гори, танко крпче,
такој мене срце гори,
за момино бело лице,
бело лице и црвено!“
Да бласовеш, лети соко, 30
лети соко, мушко дете!
