Ми отиде убава невеста,
Ми отиде на чешма студена,
Да налејет студена-на вода.
Мошне била таја рзелија,
Коња јафна Змеја Огненова, 5
Ми отиде на чешма студена,
Ми ја најде убава невеста.
Изговори Змеја Огненова:
"Ај ти тебе убава невеста!
"Чија с’ ћерка, чија си невеста?" 10
Таја му се с око не опули,
Саде с уста шчо му проговори:
"Так’ми Бога, незнојна делијо!
"Ти ме прашаш, право ћа ти кажа,
"Краљу ћерка, а Маркова сестра, 15
"А госаодин Змеју Огненова."
От си дојде убава неввста,
Ја претекол Змеја Огненова,
Тога си је нејзи изговори:
"Ај ти тебе, убава невесто! 20
"Кого најде на студена вода?"
— "Ај ти тебе моји господине!
"Ја сн најдов незнојна делија,
"Право му се с око не опулив,
"Саде с уста шчо му проговорив, 25
"И ме праша незнојна делија:
"Ај ти тебе, убава невесто!
"Чија с’ ћерка, чнја си невеста?
"А ја си му нему отговорив:
"Ти ме прашаш, право ћа ти кажа: 30
"Краљу ћерка, а Мархова сестра,
"А господин Змеја Огненова."
Изговори Змеја Огненова:
"А невесго, а добро убаво!
"Да ја сн бев с моја брза коња." 35
Обычаи и пѣсни турецкихЪ СербовЪ : (вЪ Призрѣнѣ, Ипекѣ, Моравѣ и Дибрѣ) : изЪ путевыхЪ записокЪ И. С. Ястребова. С. ПетербургЪ : Типографія В. С. Балашева, 1886, XXIV+626., стр. 78-79.
