Синоч пројдо проз Пловдина града
и проведо Пловдинку девојћу,
плава беше па ме мило беше,
али ми ју друђи преотеше.
Не ме жалба што ју преотеше, 5
већ ме жалба што ме окумише,
мен кумише, брата деверише,
а братанче, младо барјатарче.
Кумица ми тијо говорила:
— Венчај куме, ал немој да клнеш. 10
— Ја не клнем, само срце клне:
до недељу кумова кумица,
а у другу млада удовица,
а до трећу моја суђеница.
