S bolesti vil moja kôm bolim sad gine,
neg što sveđ gorim ja, a ona sveđ stine.
Od prsi studeni uzroče njoj nemoć,
a gore plameni me prsi dan i noć.
Nu nije pravo ovoj, gospođe gizdava,
da ja mrem, sluga tvoj, da ljepos gine tva.
Negoli savrući tve prsi ledene,
uzmi plam gorući, sledi plam u mene.
Tako, mâ ljubljena, zdrava ćeš bit uvijek:
za srca studena moj je oganj priki lijek.
Ovaj tekst je u javnom vlasništvu u Srbiji, Sjedinjenim državama i svim ostalim zemljama sa periodom zaštite autorskih prava od života autora plus 70 godina jer je njegov autor, Ivan Bunić Vučić, umro 1658, pre 366 godina.
