Zbor zborile jergen i devojka,
Zbor zborile utro vo nedela:
Da begaja mošne na daleku,
Na daleku, preku tri planini!
Devojka mu veli jem govori:
„Dejdi, ludo, ludo neženeto!
„Jaz ќe ležam vo novo gradinče,
„Da pominiš, ti da mi zasviriš,
„Da zasviriš so šaren’jo kaval,
„Da potfrliš so teška kamena,
„Jaz ќe stanam — dvata ќe begajme!”
Natema go jedno staro jaro,
Drezgi bralo, toa naslušalo!
Što mi stana toa staro jaro,
Što mi stana petli nepejani,
Mi namina kaj novo gradinče,
Mi zasvira so šaren’jo kaval,
Mi potfrli so teška kamena:
„Oj, devojko, jubava devojko,
„Ajde, dvata, dvata da begajme,
„Veќe zora mi se jobzorila!”
Mi letnale dvata da begaja,
Mi letnale po beli drumovi,
Ami ludo, ludo pojostana!
Mi go kara jubava devojka:
„Ajde, ludo, nozi ti kapnale!”
Koga zora mi se jobzorila,
Se jobzrna jubava devojka:
„Dejdi, ludo, ludo neženeto!
„Što ti brada, ludo, podbelela?” —
„Oj, devojko, jubava devojko,
„Slana mi ja brada napadnala!”
Ko’ go vide jubava devojka,
Ko’ go vide — jeden star’jo dedo!
Pisna, more, devojka da plači !
Dedo j’ veli, veli jem govori:
„Oj, devojko, jubava devojko,
„Jaz ќe pojdam mlada berberina,
„Ќe si bričam moja bela brada,
„Ќe se storam od dvajse godini!
„Jaz ќe pojdam mladi čegrtčiji,
„Ќe potpravam moje belo lice,
„Ќe ti bidam ludo neženeto!
