*** (Pod olovnim nebom poljane su bile...)

Pod olovnim nebom poljane su bile... Pisac: Jakov Šantić

---

        12.

Pod olovnim nebom poljane su bile,
Kô i moja duša, pune umiranja;
Oko mene bješe život očajanja
I strašna tišina studene mogile.
 
Od jednog bola muklog umiranja
Po poljima me lud strah gonijaše,
Dok onesvjesnuh negdje ispod granja
Što svještenički jošte izdisaše.
 
I tu sam čuo... Da l' to bjehu suze?...
Ne! Nešto jače, bolnije, groznije:
Radost umiranja životâ poznije’
 
I jedan poziv iz zemnih dubina,
Kô kada majka zove svoga sina,
Al' mračan, gvozden kô pogled Meduze...

---

Izvor

• Jakov Šantić:Sabrane pjesme, Edicija Živa baština, Svet knjige,Beograd, i Institut za književnost i umetnost, Beograd 2005., Priredio Siniša Tutnjević, str. 109.

Ovaj tekst je u javnom vlasništvu u Srbiji, Sjedinjenim državama i svim ostalim zemljama sa periodom zaštite autorskih prava od života autora plus 70 godina jer je njegov autor, Jakov Šantić, umro 1905, pre 118 godina.