Što se čudiš
| Što se čudiš Pisac: Draga Dimitrijević Dejanović |
Ta što se čudiš, dušo,
Što me goni svijet celi?
Zar ne vidiš lice tvoje
Svetlo, kȃno danak beli?
Svet je punan zlobe kivne,
Pa se buni, pa se pita,
Pa svud traži ta dva lepa
Tvoja oka ognjevita!
Još su i to radi, dane,
Da saznadu ime tvoje,
Da saznadu kog to tako
Zavoleše pesme moje.
Pa zato im evo velim:
Danom sam te uvek zvala,
Jer mi zora tek u tebi,
U tvom oku zatreptala.
Izvor
[uredi]- Rakitić Slobodan, Antologija poezije srpskog romantizma, Beograd: SKZ, 2011, str 369-370
|
Ovaj tekst je u javnom vlasništvu u Srbiji, Sjedinjenim državama i svim ostalim zemljama sa periodom zaštite autorskih prava od života autora plus 70 godina jer je njegov autor, Draga Dimitrijević Dejanović, umro 1871, pre 153 godine.
|