Svi munari lumam' okićeni,
„Da rečemo: čija je najljepša?
Najljepša je careva munara,
Na njoj uči hodža Alil hodža,
U ruci mu tespi od merdžana. 5
Gledala ga Hasan aginica
Sa pendžera od bijele kule,
U ruci joj kita feslićana
I četiri struka džendžefila,
Pa dozivlje hodžu Alil hodžu: 10
„O Bogu ti, hodža Alil hodža!
„Daj ti mene tespi od merdžana,
„Ja ću tebe kitu feslićana
„I četiri struka džendžefila.“
Ona mnide, niko je ne čuje, 15
Začuo je aga Hasan aga;
Hasan aga pod kulom sjedaše,
Pa prigrnu ćurka zelenoga,
A pod ćurak uzimaše ćordu,
Eto ti ga u bijelu kulu, 20
Pa udara vjerenicu ljubu,
Po živu je srcu udario,
Na nožu joj iznosio sina,
Mrtva kada u odaji pade.
Srpske narodne pjesme iz Hercegovine (ženske), za štampu ih priredio Vuk Stef. Karadžić, (Troškom narodnijeh prijatelja), u Beču, u nakladi Ane udove V. S. Karadžića, 1866., str. 206-207.
