Ovi munari lumam' okićeni,
Da rečemo čija je najljepša?
Najljepša je careva munara,
Na njoj uči hodža Alil-hodža,
U ruci mu tespi od merdžana. 5
Gledala ga Hasan-aginica,
Sa pendžera od bijele kule,
U ruci joj kita fesliđana,
I četiri struka džendžefila,
Pa dozivlje hodžu Alil-hodžu: 10
„O Bogu ti, hodža Alil-hodža!
„Daj ti mene tespi od merdžana,
„Ja ću tebe kitu fesliđana,
„I četiri struka džendžefila."
Ona mnide, niko je ne čuje, 15
Začuo je aga Hasan aga;
Hasan aga pod kulom sjedaše,
Pa prigrnu ćurka zelenoga,
A pod ćurak uzimaše ćordu,
Eto ti ga u bijelu kulu, 20
Pa udara vjerenicu ljubu,
Po živu je srcu udario,
Na nožu je iznosio sina,
Mrtva kada u odaji pade.
Reference
Izvor
Srpske narodne pjesme, skupio ih i na svjet izdao Vuk Stefanović Karadžić, knjiga peta, u kojoj su različne ženske pjesme, državno izdanje, Biograd, Štamparija Kraljevine Srbije, 1896, str. 537-538.
