Hodi, draga...
Hodi, draga, da pletemo vijence,
Da beremo proljetne prvjence:
Divlju ružu i Đurđevo cvijeće, -
Tvoja majka karati te neće.
Tvoja majka tebi ruho sprema,
Što ga ljepšeg u svoj Bosni nema:
Meke čevre i košulje tkane,
A po njima od bisera grane;
Za dva bora - dva đevera sama
Dva pojasa iz dalekog Šama;
A za kuma i za starog svata
Svu odoru od suhoga zlata;
Za jenđije, za rođe i kume
Vezen-čohu i slatke lokume,
Pa još uz to šećer i aršlame;
Al' najljepše otpremiće za me:
Tvoje kose što mirišu smiljem,
Što ih majka milovala miljem, -
Tvoje oči - dva duboka sanka,
Da ih ljubim do suđenog danka.