Karamfilьo, sinu moe!
Щo se viša Sino more,
Sino more i bel Dunav?
Ke potone manastiro,
manastiro Svetogorski!
Nikoй mi se ne sekяva,
doseti se edno gяče,
edno gяče samouče;
otvori si manastiro,
u manastir - kalugero,
kalugero, egumeno,
u skuto mu Karamfilя;
ta go služe baš rakia,
on я rane leblebia.
Sbornik ot bъlgarski narodni umotvoreniя. Čast І. Prostonarodna bъlgarska poeziя ili bъlgarski narodni pesni (Otdel І i ІІ. Samovilski, religiozni i obredni pesni. Kniga І). Sofiя, 1891, 26 + 174 str.; str.54
