Pod onom gorom zelenom
I pod najvišom planinom
Vrani se konji igraju,
Pod sobom jame kopaju,
Srebrna sedla lomljau. 5
Zlaćene uzde trgaju:
Dalek' se putu nadaju
Po lepu Janu devojku.
A Jana sedi, te plače;
Teši je mila snašica: 10
„Ne plači, Jano, zaovo!
„Kada su mene gledali,
„Onda su višnje sađene:
„Kada su mene prosili,
„Onda su višnje cvatile: 15
„Kada su mene vodili,
„Onda su višnje zobane."
Srpske narodne pjesme, skupio ih i na svjet izdao Vuk Stefanović Karadžić, knjiga prva, u kojoj su različne ženske pjesme, državno izdanje, Biograd, Štamparija Kraljevine Srbije, 1891, str. 318-319.
