Konja jaše Begoviću Jovo,
Krajem dvora Ajkune djevojke;
Gledala ga sa pendžera Ajka,
Pa doziva svoju staru majku:
„Ajde, vidi, moja stara majko, 5
Ajde vidi lijepa junaka,
Ta ljepši je od mene, djevojke!
Vedri mu se vince kroz gr'oce,
B'jele ruke kroz tanke rukave.”
Al' govori stara mila majka: 10
„Ne budali, moja šćeri draga!
Ono ti je Begoviću Jovo,
U Jove je devet braće bilo,
Sve devet je od urok' umrlo,
Pa i Jovo ć', žalosna mu majka!” 15
Istom oni u riječi bili,
Klonu glava Begovića Jove,
Klonu glava po dobru konjicu;
Na sedlo se srcem naslonio,
Nujan jaše konja velikoga; 20
Daleko ga ugledala majka,
Još je bliže pred njeg' išetala,
I govori ostarjela majka:
„Što je Jovo, žalosna ti majka?
Što si srcem sedlo pritisnuo?” 25
„Ne pitaj me, mila moja majko,
Ljuto me je zaboljela glava,
Čini mi se preboljeti neću;
Steri meni, moja mila majko,
Steri meni mekanu ložnicu, 30
Ne steri je dugu ni široku,
Jer ti neću dugo bolovati:
Danas vas dan i sutra do podne!”
Kad to čula Jovanova majka,
Ona stere mekanu ložnicu, 35
I proljeva suze iz očiju,
Ona stere dugu i široku,
Ne bi l' Jovo dugo bolovao,
Ne bi l' ga se nagledala majka -
I umrije Begovića Jovo! 40
Majka kuka kano kukavica,
A previja kano lastavica:
„Joj, sinovi, zeleni borovi,
Što će vaši bijeli dvorovi,
Što u dvoru samorana majka? 45
Tko će majku smrti doraniti,
I u crnu zemlju saraniti?”
Đorđe Rajković, Srpske narodne pesme iz Slavonije, priredila Slavica Garonja-Radovanac, Beograd: Udruženje Srba iz Krajine i Hrvatske: Književno društvo "Sveti Sava", 2003., str. 241-243.
