Smeh (Svetislav Stefanović)
| Smeh Pisac: Svetislav Stefanović |
Albanske gore u suncu se ore
od belog smeha. Kô niz snežnih zuba
blista se oštra pruga gorskih ruba;
kikot se širi od gore do gore,
i kô rasuto srebro prska more.
Visim na rubu ponora beskrajnog,
plamteć od jednog osećanja tajnog
kô požar kojim sunce tonuć gore.
Draž me opija smrti tako blize:
kô oblak onaj što nad morem gine,
pusto, bez groba i bez otadžbine,
postati ništa! Same misli klize.
Dok u suncu gore brda nasmejana,
i šumi u beskraj sinji bol Jadrana.
Izvor
[uredi]- Petrović, B. 1971. Srpska književnost u sto knjiga, knjiga 57: Pesnici 1. Novi Sad: Matica srpska, Srpska književna zadruga. str. 194.
|
Ovaj tekst je u javnom vlasništvu u Srbiji, Sjedinjenim državama i svim ostalim zemljama sa periodom zaštite autorskih prava od života autora plus 70 godina jer je njegov autor, Svetislav Stefanović, umro 1944, pre 80 godina.
|