U Bogdana lepu seju kažu,
Što je lepa, kosa joj još lepša;
Oko nje se zemlje zavadiše,
Slavna Bosna i Ercegovina,
Preko mora Išerlija Jova. 5
Sede Bogdan s' sejom večerati,
Zaboravi zatvoriti vrata,
Al' na vrati Išerlija Jova,
Zasukao ruke do lakata,
On pogubi Ljuticu Bogdana, 10
Pak uzimlje seju Bogdanovu.
Kupi svate Išerlija Jova,
Kupi svate, povede devojku.
Kad su bili na to sinje more,
Al' besedi Bogdanova seja: 15
„Mili kume i ručni devere!
„Odreš'te mi svilene naćele,
„Da umijem moje belo lice,
„Da ne idem grdna međ' devere."
A kada joj odrešiše ruke, 20
Ona skoči u to more sinje:
„Volim biti morskim ribam' rana,
„Nego ljuba mog brata krvniku."
Srpske narodne pjesme, skupio ih i na svjet izdao Vuk Stefanović Karadžić, knjiga prva, u kojoj su različne ženske pjesme, državno izdanje, Biograd, Štamparija Kraljevine Srbije, 1891, str. 552-553.
