Rano rani Mešine vezire,
Prije zore i jarkoga sunca,
Pa on budi trideset seiza:
„Der ustan'te, trideset seiza,
Pa omet’te mermerli avliju 5
I prostrite čoju od mevluta
I po čoji brusali jastuke.“
U mlađega pogovora nema,
Pa ustade trideset seiza,
Pometoše mermerli avliju 10
I prostrše čoju od mevluta
I po čoji brusali jastuke.
Uto banu kolo divojaka,
I prid njima Zlatka vezirova,
Uvatiše kolo na avliji; 15
A svi momci trkom potrkuju,
A nijedan u kolo ne smide.
Pomoli se momak jebandžija,
Odma skoči u kolo divojkam,
Na Zlatki je kolo raskinuo, 20
Na avliji kanat isturio,
Pa joj dere gaće čiftijane
I trga joj biserli đerdane.
A pita ga Zlatka vezirova:
„Otkle jesi, momak jebandžija? 25
Otkle jesi, od kojeg si grada?
Čijeg li si roda i plemena?“
Ali kurvić po istinu kaže,
Da on jeste Alibegoviću.
„Kad ti jesi Alibegoviću, 30
Kamo tebi zelena dolama?“
