Promena
| Promena (1902) Pisac: Jovan V. Magovčević |
Bejaše mlada, tek procvao cvet;
Slušasmo rado golupčeta guk;
Bejaše tiče tek pustilo let;
Čelici vrednoj tek se čuo zuk.
Ne beše kaplju zamutio prah,
Ne beše čista izgubila sjaj:
Nevine duše osećasmo dah,
Proleća ljupkog mi gledasmo maj.
Puna života, — u životu nad! —
Mladica krasna, bez čvorova prut;
Na nebu života tek mesec mlad,
Što zȁ sobom sjajan ostavlja put...
... Al’ nesta cveta, i ostade trn;
Golupče krasno svoj promeni guk;
Vran mesto njega sad zagrakta crn,
Jeine noćne sad se začu huk!
Kapljicu čistu natruni trun,
Mesecem zimskim zameni se maj,
Ogoli cvetni i lisnati žbun,
Čednosti nežnoj vide se kraj!
Izrastoše čvori na prutu tom,
Vrlina njenih otpade rod,
Pomrča mesec na putu svom,
I mračan po mraku produži hod.
Krilatom stvoru što bejaše lep,
Za kojim suza u oku mi sja,
Otpadoše krila, izraste rep —
Mrgodno začuđen ostadoh ja!
Izvor[uredi]
- 1902. Srpski književni glasnik, godina 1902, knjiga 8, str. 582.
|