Prolećela dva vrana gavrana,
Pa padoše na višnje bregove.
Ujkala i' begovica Mara,
Al' govore dva vrana gavrana:
"Ne ujkaj nas, begovice Mara,
N'jesmo pali da višnje zobljemo,
Već smo pali da prepočinemo;
Čuli jesmo da se Janko ženi,
Pa smo pošli i dar mu pon'jeli:
Krpu platna i crvene svile,
Busen zemlje i zelene trave."
