PET PESAMA
Jedna pesma stara, od moga rođenja,
Ide kroz krv moju, kroz noć i kroz zore;
Moja pesma bola, koji se ne menja,
Uz godine brze i časove spore,
Preko smeha, plača,
Korača, korača.
Jedna suza lepa, kao osmeh bajke,
Kao cvet od srebra u zaspaloj kosi;
Moja suza teška, kao sanduk majke,
Kao mladost koju krst do krsta nosi,
Iz umrlog jada
U dubinu pada.
Jedna snaga snova, iz dugih šapata,
Iz očiju, zvezda i govora strune;
Moja snaga sreće, koja mi je data
Kao nakit bola, kao ukras krune,
S ljubavlju sirotom
Zalazi životom.
Jedna žeđ života, u mraku stradanja,
I dušu, i srce, i spokojstvo upi;
Moja žeđ lepote, smisao nadanja,
Mesto starih zvezda mlada tela kupi,
Tela mlada, nova;
Umesto pokrova.
Jedan duh predanja, deo moga bića,
Svaku moju mis'o i strast svaku muči;
Duh moje sudbine, k'o pesma otkrića,
Na svakome mestu o svemiru uči:
Nosi moje dane
Na krilo nirvane.
