Pod onom gorom zelenom
A pod planinom visokom
Vrani se konji igrahu.
Od igre, koje igrahu,
Srebrna sedla lomljahu, 5
Zlaćene uzde kidahu,
A britke sablje lomljahu.
Na dalek' đe se spravljahu
Po ćercu bana Jovana,
Po ljubi cara Šćepana: 10
Kad svati za nju iđahu,
Zelene višnje trgahu,
Na konja nevi davahu,
Neva ih liskom prosiplje.
Na konja ljuto cmiljaše, 15
Ali je ćeši za'vica,
Šćepana cara sestrica,
Ovako njojzi govori:
„Nevjesto, što mi cmiluješ?
„Mene su dalje vodili: 20
„Kada su za me hodili,
„Zelene višnje sadili;
„Kad su se sa mnom vraćali,
„Zorene višnje trgali.
„Zorene i prezorene, 25
„Na konja mene davali."
Srpske narodne pjesme, skupio ih i na svjet izdao Vuk Stefanović Karadžić, knjiga prva, u kojoj su različne ženske pjesme, državno izdanje, Biograd, Štamparija Kraljevine Srbije, 1891, str. 319-320.
