Majka niša Jovu, ludo dete,
em ga niša, em mu pesmu peva:
„Nini, nini, moje muško dete!
Ma mi spiješ, em da mi porasteš,
da porasteš konju do zengije, 5
do zengije i do ostre sablje.
Tag će nana tebe da oženi,
da oženi od cara devojkom,
carskom ćerkom, banovom unukom.
E ga bi nam carstvo pripadnulo, 10
e ga bi mi na stoli sednali!"
To dočuli carski saanari.
Dokazaše caru na divanu:
„Slušaj, care, slušaj, gospodine,
majka niša Jovu, ludo dete, 15
em ga niša, em mu pesmu peva:
„Nini, nini, Jovo, ludo dete!
Da mi spavaš, te da mi porasteš, -
da porasteš konju do zengije,
do zengije, do junačke sablje!“ 20
Care šilje svoje saanare:
„Otidite Jovanove majke,
uzmite gu Jovu, ludo dete,
frljajte ga na dno u tamnicu,
neka lega za devet godina!" 25
Jovo lega devet godinica,
Majka kuka kako kukavica,
a prevrće kako lastavica.
Dočuo je care sa divana,
pa govori care sa divana: 30
„Čujete li, moji saanari,
otidite u tamnicu kletu,
izvadite kosti Jovanove,
odnesite Jovanove majke,
e ga bi joj glasi prestanali!" 35
Otidoše carski saanari,
otvoriše te donje tamnice.
Jovan leži na meke postelje,
u levoj mu ruci sveta Petka,
a u desnoj sveta Nedeljica. 40
Momčilo Zlatanović: Epske narodne pesme jugoistočne Srbije, Vranje, 1987., str. 50-51.
Milan Đ. Milićević: Kraljevina Srbija, novi krajevi; geografija-orografija-hidrografija-topografija-arkeologija-istorija-etnografija-statistika-prosveta-kultura-uprava, Štampa i izdanje Kr.-srp. državne štamparije, Beograd, 1884., str. 323-324.
