NESANICA
Vuk pred selom vije, glas mu se razleže
Po belim poljima; burna vejavica
Besni mi na pragu — mraz i ciča steže
Zemlju, tamno nebo bez sjajnih zvezdica.
Kad kad oluj drmne zavejana vrata
I umornog trgne iz notnjega drema;
Davno budan sčušam kako vreme bata
A srce oseća — ma da tebe nema —
Ko da glavu spuštam na vrelo ti rame
Slušajući priču sa tvojih usnica
Gde s uzdahom šapćeš kroz sen mrke tame
O tužnim noćima dugih nesanica.
