Pređi na sadržaj

Nebesni gost (Mileta Jakšić)

Izvor: Викизворник
Nebesni gost
Pisac: Mileta Jakšić



* * *


        
NEBESNI GOST

Noć je... Još drema zemlja u mraku,
Al’ nebo plamti u čudnom sjaju,
Mlečni put gori, pa se povija,
K’o sjajna staza k zemljinu kraju.
A po njoj zvukom pesme daleke
Pod carskim znakom zvezdana venca
Anđeli prate detence sveto
Maloga Boga, Hrista mladenca.
Pesma se bliži... pastiri slukte —
S Istoka bukte
Vodilje zvezde plameni zraci,
Narod se buni, Sijon komeša,
Za zvezdom hitno idu mudraci.
Strahuje zemlja, jer Boga sluti,
Slama se zlati, vertep se blista,
Dare spremaju volsvi, pastiri,
Maternje krilo devojka čista.
K’o burni val se narod gomila
Tamo, gde svetli koliba prosta,
Pa ničke nada, divi se, nemi,
Gledeć’ u čudu nebesnog gosta.
On u radosti ruke im pruža,
Zagrljaj Njegov, od sveta širi,
Svet u se prima,
Da ga zbratimi, da ga izmiri,
A nad vertepom umire zvezda
I glas k’o grom po narodu hodi:
 »Raduj se, zemljo, sunce se rađa,
Hristos se rodi, Hristos se rodi!«


Izvor

  • Mileta Jakšić: „Nebesni gost“, Brankovo kolo, IV, 17, (29) decembar 1898, str. 1601.


Javno vlasništvo
Ovaj tekst je u javnom vlasništvu u Srbiji, Sjedinjenim državama i svim ostalim zemljama sa periodom zaštite autorskih prava od života autora plus 70 godina jer je njegov autor, Mileta Jakšić, umro 1935, pre 89 godina.