Moravički epitafi: Gliječa

Moravički epitafi: Gliječa su prepisi tekstova uklesanih na kenotafima u selu Gliječa (Opština Ivanjica).

Spomenik braći Glavinić – Alesandru (†1916) i Dobrosavu (†1914) (Laživero, kraj puta)

Spomenik izginulih ratnika

za oslobođenje svoje otadžbine

braće GLAVINIĆA iz Gliječe

ALESANDRA

koi je učestvovo u svim ratovima

Turskom Bugarskom i Austriskom

kao borac II gradskog puka. Umro je

( . . . ) 6. oktombra 1916. g.

u 26. godini svog života.

i DOBROSAVA

koji pogibe na Trešnjici kod Požege

prilikom teranja neprijatelja iz Srbije

16. novembra 1914. god.

a poživio 24. god.

Za svo vreme u Turskom i Bugarskom ratu

učestvovo kao borac III bater.

I divizi. poljskog arti. puka.

Bog da im dušu prosti.

Ovaj spomen podigoše im

majka Jelenka stric Arsenije,

supruga - sna Anka

i kćer - sinovica Miljka.

Spomenik Velimiru Glaviniću (†1916) (Prljak)

Spomen

VELIMIRA D. GLAVINIĆA

iz Gliječe

vojnik III poz. 4-og puka,

ratovao od 12. god. do 16. god.

Bio je hrabar vojnik.

U svojih 44. godini

ostupajući se razboli

i pošao na lečenje u Francusku

i sumaren potopi

u lađu sa drugovima

15. marta 1916. g.

Bog da mu dušu prosti.

Ostavi svoje mile

za navek da ga žale

i spomen mu podižu

žena Milena, sin Adam, brat Čedo.

Spomenik braći Glavinić – Vladimiru (†1914) i Petku (†1916) (kraj groblja)

Ovaj spomenik

pokazuje izginule borce

i to:

VLADIMIRA K. GLAVINIĆA

iz Gliječe,

narednika III čete I batalj. 4. pešad. puka I poz.

koji je poginuo u 25. god.

u borbi sa Austro-Nemcima

septembra 1914. god. na Malom Ražnju.

i brata mu

PETKA

podnarednika 3. čete 3. batalj. 4 puka

a koji je poginuo u 24. god.

u borbi sa Bugarima i Austro-Nemcima

septembra 1916. g.

na Kajmakčalanu — Solunski front.

Spomenik podigoše

otac Kosta

braća Lazar, Dragoje i Staniša.

Spomenik Popovićima – Dragomiru (†1916) i Ljubisavu (†1914) (kraj groblja)

Ovaj spomenik pokazuje

izginule borce

DRAGOMIRA POPOVIĆA

iz Gliječe

vojnika III čete I bat. II puka I poziva.

Koji je učastovo u ratu od 1912. do 1916. god.

prešao i Solunski front

na položaju Čegorske Planine

boreći se sa neprijateljom za otadžbinu

pogibe 9. avgusta 1916. g.

u svoji 28. god. u najlepšem cvetu.

Po svojoj smrti

ostavi ženu Vidosavu, ćerku Milosavu.

i stric mu

LjUBISAV

kao vojnik III č. I b. 4. puka 3 poziva

i pogibe u borbi sa Austrijancima

na položaju Kozjaku

16. avgusta 1914. g.

Bog da im dušu prosti.

Spomen podiže im

mužu i svekru Vidosava

i kći Milosava.

Spomenik Luki Popoviću (†1914) (kraj groblja)

LUKA POPOVIĆ

iz Gliječe

3-ća poziv, 3-ća četa, 1. bat. 4. p. puk

on ratova ( . . . ) 1912. - 1914. god.

za oslobođenje

i junački poginu na Crnom Vru ( . . . )

9-og 8. 1914. god. u 45. godini.

Bi odbornik 7. god.

Bog da ga prosti.

Spomen podiže mu

žena Gvozdenija i sin Đurđe.

Spomenik Milutinu Popoviću (†1918) (kraj groblja)

Spomen Srpskog junaka,

viteza, oficira

MILUTINA POPOVIĆA

artiljerijskog poručnika

rođenog u selu Gliječi

24. 4. 1886. god.

od oca Jevta i mati Tankosave,

koji pogibe u ratu na Solunskom frontu

26. (...) 1918. god.

i sahranjen u Maćedoniji

u selu Skočiviru kod crkve.

U školi sam znanje steko

kako treba čovek biti,

postah vojnik i naučnik

branit zemlju roda svoga.

Ratnik postah i u ratu

hrabri vitez vojskovođa.

Na Srbiju udariše

Turci, Nemci, Švabe, Madžari i Bugari.

S drugovima gonih, lomih,

dušmanina roda moga pobedismo,

salomismo dim dušmana prokleta.

Prekidosmo sindžir gvožđe

i skidosmo ropske lance.

Sinu zora jarkog sunca:

Srbija je sad slobodna.

Ja pogiboh za dom mili

za slobodu svoga roda,

svi kažite Bog da prosti

vitezove mlade kosti.

Ovaj spomenik podigoše

svome nezaboravljenom bratu

braća Jaćim i Dragutin.

Spomenik braći Dragutinović – Panteliji (†1915) i Stanku (†1915) (kraj groblja)

Ovaj spomen pokazuje za umrle

borca

PANTELIJU M. DRAGUTINOVIĆA

iz Gliječe ( . . . )

koi poživi 43. god.

a umro 10. novembra 1915. god.

u Andrijevici,

u ostupanju kroz Albaniju.

Bog da mu dušu prosti.

Spomen podigoše

braća Tadija, Milija, Veliša, Voislav

i sinovi.

STANKO

sin Vukadina Dragutinovića

iz Gliječe,

koji je poživijo 21. god.

a umro u Štipu

kao vojnik I čete 13. puka 3 bataljona,

umro 20. marta 1915. god.

Spomen podigoše

braća Tadija, Milija i Veljo.

Spomenik Nikoliji Glaviniću (†1915) (kraj groblja)

Oj, putniče mili rode

priđi bliže

pak pročitaj tužan spomen

NIKOLIJE V. GLAVINIĆA

iz Gliječe,

vojnika III čete I bat. puka Hajduk Veljka,

koji je rođen 1896. god.

umro u Štipu 1915-te god. 22. 2.

Vojnik odma postak

u rat pre roka

za otadžbinu izgubik

moju lepu mlados

na veliku tugu i žalos

moju vamiliji rodu

kome nikad doći neću

na mom grobu

niko ne pali sveću.

Zbogom rode moj.

Imadok lepu zlatnu jabuku

pade mi u Štip i istruli.

Spomen spodigoše mu

za večnu uspomenu

ožalošćeni otac Vule,

braća Tadija i Milorad.

Spomenik Radivoju Glaviniću (†1915) (u groblju)

Spomen

RADIVOJU GLAVINIĆU

kaplaru III čete I bat. kadrovačkog puka,

koji boreći se sa Austrijom

za veru i slobodu

od teški vojni napora

umro u mladosti 23-oj god.

12. jula 1915. god.

u Biorskoj vojnoj bolnici

i tu je sahranjen.

Ovaj spomen spodiže

otac Savko, majka Sara i s. Radojka.

Spomenik braći Popović – Radovanu (†1915), Novici (†1914) i Branku (†1916) (u groblju)

Spomen

RADOVANA, NOVICE i BRANKA

braće POPOVIĆA

sinovima majke Srbije.

Stupiše u rat Srpski Turskom 1913. g.

i Austrinskom 1914. g.

kao borci III čete I bat. P p. p.

koji učastovaše u sve bojeve

i kao hrabri borci

boreći se za slobodu kralja i otadžbinu

izumreše od zadobijeni rana.

NOVICA

je umro dec. mes. 1914. g. u Valjevu

a brat mu

RADOVAN

umre 5. 1. 1915. g.

kod svoje kuće u selu Gliječi

a III-im brat

BRANKO

poginu boreći se sa Bugarima

na Kajmakčalanu 1916. g. avg. mes.

gde tri brata padoše na bojnom polju

i ostaviše spomen rodu svome

da ji žale i oplakuju

koje retko majka ovake rodi.

Da im svaki Srbin kaže

Slava im i prosta im duša

ovakim herojima.

Ovaj spomen podigoše im

iz poštovanja

zet Savo Gvozdenović,

svom mužu Radovanu i deverima Cmiljka,

svom ocu Radovanu i stričevima Anka.

Izvor

• Radivojević Dragutin M, Kamena kazivanja ratnika: moravički krajputaši, „Litopapir” Čačak, 1995.