- A, ori, Mitro, mislя moя!
Kъde odam, tebe mislяm,
si otidof grad Sofia,
si postekof tri ilяdi;
edn ilяda tebe puščif,
a vtorata, konя kupif,
a tretяta, tenka puška.
Si kinisaf, da si ida;
na pъti mi konьot pukna,
i pak rekof: - Prosto da йe;
prosto da йe bъrza konя,
tuku Mitra živa da йe!
Si kinisaf, da si ida;
na pъti si puška skъršif;
i pak rekof: - Prosto da йe,
prosto da йe tъnka puška,
tuku da йe Mitra živa.
Pak kinisaf, da si ida;
яz si doйdof pod seloto,
pod seloto, v livageto,
ščo si naйdof Mitrinite,
Mitrinite verni družki,
koni paseet, ubrus vezeet,
ta im rekof:
- A eй, gidi, devoйčina!
Kamo vi я kaleš Mitra?
- More, ludo, kutro mlado!
Včera Mitra mi umrela,
denes mi я zakopae
i йe яdeet zadužbina!
Toga mi se nazad vrati,
nazad vrati so plačenьe!
