Menada
| Menada Pisac: Mirko Korolija |
Sa divljim, bledim ružama u kosi
dugoj i prašnoj, vrela, polunaga,
vrišti i igra; krši joj se snaga,
i uski sandal klizi s nogu bosi’.
Lozovim lišćem tirs ovijen nosi
i krotal trese; i njedra joj draga
zalilo vino, i plamena vlaga
oči i lice užareno rosi.
Strašću i slašću mirišu joj usta;
opija, pali njena pjesma pusta.
Gomile jure, lude, pjane, plahe,
pomamno za njom, i ulice zvone
od pjesme, cike i od strasti bone...
Ah, euhoѐ, Bahe, Bahe, Bahe!
Izvor[uredi]
- Petrović, B. 1971. Srpska književnost u sto knjiga, knjiga 57: Pesnici 1. Novi Sad: Matica srpska, Srpska književna zadruga. str. 239.
|