Istorija srednjeg veka I b
| ← | ISTORIJA SREDNjEG VEKA I U redakciji: A. D. Udaljcova, J. A. Kosminskog i O. L. Vajnštajna |
→ |
Prvo izdanje „Istorije Srednjeg veka“ naišlo je u našoj štampi uglavnom na pozitivnu ocenu, ali je kritika u isto vreme istakla niz važnih nedostataka u udžbeniku. Kod spremanja ovog, drugog, izdanja pisci i redaktori trudili su se da po mogućstvu iskoriste kako sve te kritičke napomene, tako i sopstveno iskustvo, stečeno u dvogodišnjem radu na visokim školama pomoću ovog udžbenika.
Izmene koje su unesene u ovo izdanje udžbenika tiču se i njegove strukture, i samoga teksta. Izmene u strukturi I toma izrazile su se u drukčijem rasporedu nekih glava i u izbacivanju glave XI (istoriografija), koja je postala izlišna posle pojave posebnog udžbenika za istoriografiju Srednjeg veka[1]).
U izmene strukture oba toma spada, osim toga, prenošenje bibliografskih podataka s kraja knjige na kraj svake pojedine glave i izbacivanje indeksa, koji je izlišan u jednom udžbeniku koji nije pozvan da vrši funkciju priručnika; uz to, studenti se stvarno nisu koristili indeksom.
Daleko su bitnije izmene koje se tiču teksta čitavog udžbenika. Pre svega, glave koje su izazvale osobito mnogo kritičkih primedbi od strane stručnjaka — napisane su potpuno iznova (odeljak o starim Slovenima, glave o Vizantiji i o Arapskom kalifatu — u I tomu; uvod, veći deo glave o Francuskoj u XVI veku — u II tomu).
Redakcija je svesna toga da su glave posvećene istočnim zemljama (jednim delom tu spada glava o Vizantiji u I tomu i u potpunosti — glava o Arapima) izložene odveć sažeto i da daju relativno malo materijala o civilnoj istoriji; ali se to objašnjava otsustvom želje da se dublira udžbenik za istoriju srednjovekovnog Istoka, koji se sprema za štampu.
Većina ostalih glava prerađena je, u znatnoj meri skraćena, što je udžbenik oslobodilo suvišnih detalja. U isto vreme, najvažniji događaji i istoriske ličnosti bolje su osvetljeni — unošenjem novih podataka i karakteristika, koje su osobito široko uzimane (u drugom delu) iz Marksovih „Hronoloških izvoda“. U sva tri dela znatno su pojačani elementi istorije kulture. Najzad, svuda su ispravljene zapažene stilske pogreške i činjeničke netačnosti. Ovo poslednje važi i za hronološku tabelu. Neke su istoriske karte iznova sastavljene, ostale su poboljšane i ispravljene.
Redakcija se nada da će udžbenik posle svih pobrojanih izmena bolje udovoljiti svojim zadacima no što je to bio slučaj sa njegovom prvom varijantom, koja je izašla 1938/39 godine. Rad izvršen na poboljšavanju udžbenika ne bi bio moguć bez pomoći -sovjetske kritike, nastavnikâ visokih škola i pojedinih stručnjaka, kojima ovim izražavamo svoju zahvalnost. Osobito treba istaći pomoć koju su redakciji ukazali akademik B. D. Grekov, koji je pregledao odeljak o starim Slovenima, prof. Nejedli, koji je pregledao materijal o Zapadnim Slovenima, prof. A. J. Jakubovski, koji je dao svoje primedbe na glavu o Arabljanima, i prof. M. V. Ljevčenko, koji je dozvolio da se prilikom sastavljanja glave o Vizantiji iskoriste osnovni zaključci iz njegove knjige „Kratak pregled istorije Vizantije“.
Raspodela glava između pisaca u ovome izdanju I toma nije pretrpela bitne izmene. Prvi deo uglavnom je napisao prof. A. D. Udaljcov, sa izuzetkom glave VII i IX, koje pripadaju peru prof. N. P. Gracijanskog, glava X i XI, koje je napisao prof. O. L. Vajnštajn, i glave XII, čije je sastavljanje bilo povereno prof. Bjeljajevu. Pisac drugog dela je prof. J. A. Kosminski, sa izuzetkom glave XXXI i XXXIII, koje je napisao prof. O. L. Vajnštajn.
Istoriske karte za oba toma sastavio je I. I. Podoljski; spiskove literature i hronološke tabele — I. Miler.
Moskva, 5 septembra 1940.
Beleške
[uredi]- ↑ O. L. Vajnštajn, Istoriografija Srednjeg veka. Lensocekgiz 1940,