Iz osame
| Iz osame Pisac: Momčilo Nastasijević |
1
Ostani gde si,
i teci kao reka,
i kao drvo rasti,
i olujom zahuji,
il' cvetaj kao cvet.
U zavičaju mom
zgureni krovovi ćute
i mile vode
i dim po zemlji se krade.
3
Zebnja je ovde,
osluškuju se stvor i tvar:
u kamen zaspati javom,
il' budno snom
poteći na veke.
4
Vedrinu iz tla bola, znaj,
siše ovde koren bol.
I radost nedozrela,
ili vaj,
iz patna srca li vine,
kô ptiče zla kad ustreli ruka,
padne, i krvav ostavi trag.
5
Ostani gde si,
i teci kao reka,
i kao drvo rasti,
i olujom zahuji,
il' cvetaj kao cvet.
Izvor[uredi]
|