ZMAJ J. JOVANOVIĆU
Ti, što dičnom srpskom rodu
Zaždi luču sv’jetla plama,
I uzdiže srpsku slavu
Slatkim zvukom u pjesmama;
Ti, što skide zv’jezde sjajne
Sa površja nebeskoga,
I rasv’jetli sebi pute
Do Parnasa — roda svoga.
Zdrav nam bio!... Sin krševa
I gudura, mračnih gora,
Hercegove zemlje sjetne,
Zemlje bola i vihorâ —
Prisluškujuć tvoje pjesme,
Što ih pjeva kolo vila,
Kad se braći jednokrvnoj
Javlja svjetlost — sloga mila —
Tebi kliče: Bog ti dao,
Pa bijela tvoja vila
Opjevala srpsku slavu,
Slavu, što je nekad bila!
