Boga moli Mara Temišvarka
Daj mi, Bože, momče neženjeno,
Neženjeno a vere rišćanske,
Što ne pije vina ni duvana,
Već on nosi zelenu dolamu, 5
I čakšire čičeklik kumoša,
I tozluke menevi skerleta,
Crn mu perčin beo vrat pokrio,
Bela lica crnih nausnica,
I zeleno na kalpaku perje. 10
Što molila Mara Temišvarka,
Što molila to joj i Bog dao.
Bog joj dade momče neženjeno,
Neženjeno a vere rišćanske,
On ne pije vina ni duvana, 15
Već on nosi zelenu dolamu,
I čakšire čičeklik kumoša,
I tozluke menevi skerleta,
Crn mu perčin beo vrat pokrio,
Bela lica, crni nausnica, 20
I zeleno na kalpaku perje.
Meko stere Mara Temišvarka:
Jedan tavan vasleđena cveća,
Drugi tavan rumene ružice,
Svu noć momče ne imade sanka, 25
Od zadaja vasleđena cveća,
Od mirisa rumene ružice,
Od lepote Mare Temišvarke.
Srpske narodne pjesme, skupio ih i na svjet izdao Vuk Stefanović Karadžić, knjiga peta, u kojoj su različne ženske pjesme, državno izdanje, Biograd, Štamparija Kraljevine Srbije, 1896, str. 419-420.
