Kad se ženi beg Ali-beg, Daut-bega sin,
Iz stojnoga Biograda biogratkinjom,
On se moli Hasan-agi prvom komšiji:
„Bogom brate, Hasan-aga, prvi komšija,
„Daj ti meni zlato Fatu u jenđibulstvo.“ 5
Dobar bješe Hasan-aga prvi komšija,
Dade njemu zlato Fatu u jenđibulstvo,
Pa otiđe bjelu dvoru Daut-begovu.
Konja igra beg Ali-beg, Daut-bega sin,
Konja igra pjesmu pjeva Daut-begovu: 10
„Koliko se vjetri biše, ne izbiše se,
„Koliko se soko vija, ne izvija se,
„Koliko se mi gledasmo, ne uzesmo se!“
Kad to čulo l'jepo zlato Hasan-agino,
Podignula mrku peču, tera zaplaka. 15
Njojzi veli beg Ali-beg, Daut-paše sin,
„Muči Fato, muči zlato, biće što Bog da!“
I odoše Biogradu po biogratku.
Izlazila mila braća biogratkinje,
Hoće sestru da vjenčaju u trista hiljad', 20
Ali ne će beg Ali-beg nego u dvjesta;
I oni se zavadiše o to vjenčanje,
I odoše bjelu dvoru bez biogratke.
Kad su bili bjelu dvoru Daut-begovu,
Konja igra beg Ali-beg, Daut-bega sin, 25
Konja igra, pjesmu pjeva Daut-begovu:
„Koliko se vjetri biše, ne izbiše se,
„Koliko se soko vija, ne izvija se,
„Koliko se mi gledasmo, i uzesmo se!“
Kad to čula l'jepa Fata Hasan-agina 30
Podignula mrku peču, pa se nasmija. —
I vjenča se beg Ali-beg s Fatom djevojkom.
Srpske narodne pjesme pokupljene po Bosni, zbirka Koste H. Ristića; Na korist fonda K. H. Ristića izdalo na svijet Srpsko učeno društvo; U Biogradu u Državnoj štampariji, 1873., str. 52-53.
