Epilog (Miloš Vidaković)
| Epilog Pisac: Miloš Vidaković |
Obilne, stroge redaju se rime,
Pompozne rime dalekih vremena,
Viteza, ljudi i prelepih žena
Čije je slavno opevano ime.
Ozbiljne, stroge redaju se rime,
Blistave rime o treptanju duše,
O vetru koji kroz poljane puše,
I belom snegu nevesele zime.
Al’ kada kao svetlosna poplava
Minu sa bleskom koji zasenjava,
Sa svirkom koja odmereno ječi,
U duši uvek zaostane jedan
Nekazan, dubok, dubok nedogledan
Bol, što ga neće ispevati reči.
Izvor
[uredi]- Petrović, B. 1971. Srpska književnost u sto knjiga, knjiga 57: Pesnici 1. Novi Sad: Matica srpska, Srpska književna zadruga. str. 281.
|
Ovaj tekst je u javnom vlasništvu u Srbiji, Sjedinjenim državama i svim ostalim zemljama sa periodom zaštite autorskih prava od života autora plus 70 godina jer je njegov autor, Miloš Vidaković, umro 1915, pre 109 godina.
|