Doletale mi se do dvana sivi golobi.
Letale ščo mi letale
ot Sveta gora manastir;
ta ščo mi tie ladnale
široko more, globoko
na Kotovata gemiя.
Sivi golobi sborveet:
- Gemidži, Koto, gemidži,
silen ke veter poveit,
luni, furtuni ke fatat,
gemiя ke t' se prevratit!
Koto gemidži im velit:
- Slušaйte, sivi golobi;
ako mi veter poveit,
luni, furtuni mi fatat,
gemiя mi йe bakъrna,
diredzi й se železni,
sindžiri й se srebreni,
platnata й se mušama!
Kako mi golobi rekle,
taka mi veter povea,
luni, furtuni fatia.
Golobi mi se krenale,
Sveta si gora otišle
na naй-golemiot manastir.
Ne mi se bile golobi,
tuku mi bile angeli
ot Višni Boga prateni!
Sbornik ot bъlgarski narodni umotvoreniя. Čast І. Prostonarodna bъlgarska poeziя ili bъlgarski narodni pesni (Otdel І i ІІ. Samovilski, religiozni i obredni pesni. Kniga І). Sofiя, 1891, 26 + 174 str.; str.42-43
