Eško Meho na ćeFenku,
Te on gleda niz čaršiju,
Ne bi l' koga ugledao.
Otud ide Ešpe Jovo,
I on vodi dvoje konja, 5
Dvaa[1] konja, dva samara,
Dva samara, dva ulara,
Dva ulara, dva mutafa.
Govorio Eško Meho:
„A ti, Jovo, Ešpe Jovo! 10
„Hoćeš li se u men' najmit?
„U men' najmit', or'e mlatit'?" —
„Hoću, borme, Eško Meho!
„Meni najma puno valja,
„U men' ima puno djece: 15
„Dvadest i petero:
„Dvaa Peja i Pejaka,
„I dva Pejejeja,
„I pet djevojaka,
„I dva zlatokosa, 20
„I dva kosoglava,
„Dva po polju trču,
„Dva mlijeko srču,
„Dvaa pužu, a dva gmižu,
„Dva po lugu čeprkaju, 25
„Dva se gode, da se rode."
↑U ovoj pjesmi ima na tri mjesta dvaa mjesto dva da se ispuni stih. Ja sam ovo ovako slušao od pjevačica mnogo puta.
Izvor
Srpske narodne pjesme, skupio ih i na svjet izdao Vuk Stefanović Karadžić, knjiga prva, u kojoj su različne ženske pjesme, državno izdanje, Biograd, Štamparija Kraljevine Srbije, 1891, str. 529-530.
