Gюrgelina so dever sborue:
- Brače Pavle moe pouzdanьe;
pouzdanьe, branьe, ponadanьe;
eve, stana devet godin dъna,
kakvo sme se so Petъr vezeli,
oщe mi e lice devoяčko,
oщe mi e ruo nevestinsko.
Petъr lюbi Stana Drenopolьka,
ta я libi u široko pole!
Я Pavel ю po-tiom govori:
- Takom Boga, snaho Gюrgelino,
щo ne si mi po-napred kazala?
Da si vzemem Petrovo oružьe,
da zagъrnem Petru svilen kožuh,
da obuem Petrovite čizmi,
da si vzemem Petrovi kavale,
da otidem u široko pole,
da zasvirim s Petrovi kavale;
če izlezne Stana Drenopolьka;
da pogubim Stana Drekopolьka!
Pa otide u široko pole,
ta zasviri s Petrovi kavale,
ta izleze Stana Drenopolьka.
Pa pogubi Stana Drenopolьka;
otseče ю noйna rusa glava.
