Goračićki epitafi: ubistva

Goračićki epitafi: ubistva prepisi su epitafa sa nadgrobnih spomenika u dragačevskom selu Goračići. Zapisi predstavljaju dragocena mikro-istorijska svedočanstva koja svedoče o žiteljima ovog sela tokom 19. i prve polovine 20. veka, osvetljavajući brojne društvene i životne okolnosti, istovremeno i promene duha vremena.

Epitafi:

U ovom grobu e : tjelo

Dugačkog: STEVANA :

koi pogibe od: lopova u 1789 g.

Ružičića groblje

Ovde počiva

GAVRILO Veselinović

koi pogibe od lopova na 1815 l[eto].

Pomjanu ga sin ego Milan na 1818.

Porodično imanje

Ovde leže posmrtni ostatci gazda

DRAGIĆA DRAŠKOVIĆA

trgovca iz Goračića,

koji je nevino ubijen u svom domu

16 marta 1894 g

u svojoj 50 godini života.

O : prokleto pleme Kainovo

zar te još u svijetu ima,

te nevine ti ubijaš ljude

opšte prokletstvo prati zlotvore grijeha ovog

da ih pravda božija potamani i na utjehu porodice.

Miljko Munitlak iz sela Preseke glavni zločinac

ubijen je u poteri kao zlotvor narodni

a njegov saučesnik Jeremija Jorović iz Živice

ubijen je po presudi 16 juna 1895 g.

Ožalošćena familija Boga moli i u nadi živi

da će i ostale zlotvore priređene smrti Dragićeve

jarko sunce prokazati a pravda ih božija kazniti.

Za Dragićem celog života žaliće

i božiju pravdu izgledati verna supruga Kata

i sin Tihomir braća Tošo i Pavle sinovac Mišo

sa ostalom mnogobrojnom rodbinom i prijateljima.

Petkovića groblje

U ovom mračnom grobu počivaju zemni ostatci

MIJAILA Kneževića

poštovanog građanina ovog sela Goračića

bivši vojnik u srpsko turskom ratu 1876 i 7 i 8 god.

poživi 49 god.

pogibe od kajduka 5 jula 1895 god.

Bog da mu dušu prosti.

Ovaj mu spomenik podigoše njegovi sinovi

Velimir, Vladimir, Budimir, Dobrosav, Stanoje i Radoje.

Gornje Kneževića/Stranjančevića groblje

O ljubezni brate teško li je umreti od vatre

u svoje starosti 62 godina.

MIJAILO Ružičić

žitelj ovog sela Goračića

pogibe u svojoj kući

ne znajući od koga je telo isečeno

(...) žalost je videti kad kuća gori

i vatra mu telo topi

a od kostiju suvi ugljen tvori

i ovde u grobu saranjen

20 oktombra 1900 god

(...)

Ružičića groblje

O šareni spomene ladni kamene

koji svakom srce hrabriš

i koji ovde pokazuješ saranjenog

od 16 godina dičnu mladost veliku žalost

SVETOZARA

nikad neprežaljenog sina Vićentija

i majke Krstine Petkovića iz Goračića.

Ne čudi se srpski čitatelju ovakom

(...) paki radi (...)

Gospod Bog

da ubije mene rođak Milosav Petković

za šta ni za šta

sa crnom me zemljom sastavijo mene,

Bog dušu oprašta,

a nebo brate kako rekne Bog

jer tek mi radnja u napredak pođe,

al konac smrti i sudbina dođe.

i svoje telo složi vođe,

na žalost svoje rodbine i cele okoline

6 avgusta 1905 god.

Ovaj mu spomenik podiže

njegov otac Vićentije.

Petkovića groblje

Evo groba neizbežna dvora

đese odmara telo od umora

srca mlada što na pravdi strada

JOVANA

sina Uroša i Petrije Popovića iz Goračića

a od puške dušmanske ruke Vićentija Ružičića

spomoću Davida Stevanovića ovdašnjih.

Jovan je živio 20 god.

a preminu u večnost 29 jula 1908 godine.

Ovajmu tužni spomen podižu

njegovi ožalošćeni roditelji

otac Uroš i majka Petrija

brat Ivan i sin Milivoe.

Sjeničića groblje

Ovde počiva telo

PAUNA Glavonje

uvaženog građanina

i kmeta sela Goračića

koi je rođen 1853 god

(...) pa na svom imanju

presreti ga zlikovac

pa kao besan jurne s nožem

i udari ga gde mu srce stoji

pa i to mu ne bude dosta :

on ga obori poda se

i oseče mu glavu,

i pokojnik preminu i bogu dušu dade

u 4 sata posle podne 24 juna 1911. godine

koe sad odgovara za ovo delo

Milić Maćanin iz Goračića

(...)

Zimonjića groblje

O ljubezni brate

teško li je umreti od puške

u svoig 55 god.

JOVANA Đokovića

žitelj ovog sela Goračića

pogibe u svojoj kući

ne znajući od koga je

puščanom vatrom telo isečeno

4 novembra 1921 g

(...)

Ružičića groblje

Tek od zore sinu zrak

mene mladog pokri mrak

GVOZDENA

sin Marinka i Taisije Janjić

iz Goračića koi poživi 20 god.

Teško braćo na pravdi Boga istinoga

videti kad puščanom vatrom

moje telo isečeno

od krvopilca državnog šumara

1 aprila 1937 god.

Bog da mu dušu prosti.

Ovaj mu spomen podiže

otac Marinko i majka Taisija

i brat Vučić.

Zimonjića groblje

Izvor

• Marinković Radovan M; Zoran Marinković, Momčilo Stevanović, „Kameni pamćenici Goračića”, Biblioteka opštine Lučani - Guča, Guča, 2017.