Gdje no sinoć pregorjele svijeće?
U Jovinom prebijelom dvoru;
Ondje majka svjetovala Jovu:
"Ao Jovo, moje čedo drago!
Kad ti pođeš Bogom po djevojku, 5
Pa kad budeš spram curina dvora,
Spram curina i spram puničina -
Puštaj skerlet konjma do kopita,
Zlatne uzde konj'ma do očiju,
Sve dva i dva u dvor ušetajte, 10
Nek se ne zna ko je đuvegija!
Kad ušetaš u bijele dvore,
Mrko gledaj, oštro progovaraj;
Da bi te se bojala djevojka,
Još kod majke, u majčinom dvoru!"15
