Vila jaši konja Ivanova,
Vila jaši, Ivan pješke hodi.
Kad su bili nasrid polja ravna,
Ivan vili tiho progovara:
„Sjaši, vilo, da se odmorimo!“ 5
„Borme ne ću, Tanković Ivane,
Nisam bila sagradila grada,
Gradu vratu: pleća Ivanova,
Klučanice: divojačke ruke,
Vedra stakla: oči Marušine.“ 10