O javore, zeleni javore!
Lepo l' ti se sa tebe viđaše,
Kad Bećir-beg devojku vođaše!
Kad su bili nasred gore čarne,
Al besedi beže Bećir-beže: 5
„Daj mi, Bože, vijore vetrove,
„Da podunu otud od širine,
„Da podignu duvak na devojci,
„Da ja vidim, šta u dvore vodim."
Bog mu dade vijore vetrove, 10
Podunuše otud od širine,
Podigoše duvak na devojci,
Sinu lice, kao jarko sunce,
A gr'oce, kano mesečina;
Od svatova niko ne opazi, 15
Opaziše dva devera mlada,
Dva devera, dva Gizdarevića.
Kad je bilo veče po večeri,
I mladence u ložnicu sveli,
Al' dođoše dva devera mlada, 20
Dva devera, dva Gizdarevića,
Dva srebrna izlomiše noža,
Dve voštane izgoreše sveće,
Dok razbiše na đerdeku vrata,
I ubiše bega Bećir-bega, 25
Obljubiše lijepu devojku.
Srpske narodne pjesme, skupio ih i na svjet izdao Vuk Stefanović Karadžić, knjiga prva, u kojoj su različne ženske pjesme, državno izdanje, Biograd, Štamparija Kraljevine Srbije, 1891, str. 599.
