Bože mili, čuda velikoga!
Rodi majka devet đevojaka,
I desetu nosi pod pojasom,
Boga moli, da joj muško bude;
A kada je na tom doba bilo, 5
Rodi majka desetu đevojku.
A kada je bilo na krštenju,
Kum je staru majku zapitao:
„Kako ćemo kumi ime đesti?"
Stara majka ljuta odgovara: 10
„Đeni Janja, đavo je odnijo!"
Janja raste tanka i visoka,
U obrazu bjela i rumena.
Kad je Janja na udaju bila.
Uze vedro, pa ode na vodu; 15
Kad je bila kroz goru zelenu,
Al' povika iz gorice vila:
„Oj čuješ li, prelijepa Janjo!
„Baci vedro u zelenu travu,
„Hodi k mene u goru zelenu; 20
„Tebe j' majka nama poklonila
„Još malenu kumu na rukama."
Kad to začu mljezinica Janja
Baci vedro u zelenu travu,
Ode mlada u goru zelenu. 25
Za njom trči ostarila majka:
„Vrat se dvoru, mljezinice Janjo!"
Al' govori mljezinica Janja:
„Vrat se natrag, božja otpadnice!
„Kada si me ti ovamo dala 30
„Još malenu kumu na rukama."
Srpske narodne pjesme, skupio ih i na svjet izdao Vuk Stefanović Karadžić, knjiga prva, u kojoj su različne ženske pjesme, državno izdanje, Biograd, Štamparija Kraljevine Srbije, 1891, str. 575-576.
