Mi se plači mlada Jankulica:
„Na duša ti, mori, stara majko,
„Što me dade Jankula vojvoda!
„Denje jodi v’ gora aramija,
„Noќe jodi po pat ќesadžija!
„Veќe mi se, majko, zdodejalo,
„Od perenje krvavi košuli!
„Koga stana, majko, jedno utro,
„Vu košula jedna rusa glava,
„Rusa glava so se vilti češel, —
„Mi se gleda od mojeto brate!”
Ušte taka Jana zboruvaše,
Što mi dojde pomali Bogoja:
„Dejdi, Jano, moja mila sestro,
„Ќe ženime naše milo brate,
„Utre rano svadba ќe mu bidi.” —
„Dejdi, brate, pomali Bogoja,
„Aj, počekaj, jaz da se promenam,
„Da promenam ruvo pandzurovo.” —
„Dejdi, Jano, moja mila sestro,
„Svadba mi je mnogu navrapito!”
Kinisaja po beli drumovi,
Ona jodi, bre, pod pat i nad pat,
Ona beri sekakvi cveќinja,
Utre rano venec da mi vije,
Venec ubav za mlada nevesta.
Nabližija nivnite dvorovi —
Glas se dava kako na jumreno!
Jotidoa, doma si vlegoa,
Koga vide jubava nevesta —
Nezno brate glava mu ja nema!
„Dejdi, brate, pomali Bogoja,
„Oti pravo, pravo ne mi reče?
„Da mu j” zemam taja rusa glava,
„Rusa glava so se vilti češel,
„Što ja donel Jankula vojvoda,
„Odejќi v’ gora aramija,
„ Odejќi po pat ќesacija,
„Aramija, da od Boga najde!”
