Косовски бој (рукопис)
| Косовски бој (17??) Писац: Непознат |
Косовски бој
Упутство за читањеЗа читање се може користити фонт Климент Стд. Слова која се више не користе могу се читати овако:
Речи под титлом су скраћенице код којих је у средини изостављено слово или више слова: цр҇ь → цар, нацрⷭ҇тво → на царство, нємлⷭ҇ти́во → немилостиво итд. Слова под титлом су ћирилични бројеви: юговиꙉа ·ѳ҇· браꙉє → југовића 9 браће. Слова писана изнад других слова се по правилу читају иза слова на којем су: ꙋбишⷷ → убише, своⷻ → свою → своју. |
лист 1
ихрабарства поста
влєнь быⷭⷭ҇ ѿцр҇а вап
рвои́ полати́ цр҇євєи
ѡ̑́томь позаповєди
самодржца цр҇а стє
фана дадє ємꙋ своⷻ
сародницꙋ госпоꙉꙋ
милицꙋ дащєрь югє
богдановиꙉа ипом
алꙋ врємєнꙋ прєст
ависє цр҇ь стєфань
храбри ѡ̑́томь ст
ави́шє нацрⷭ҇тво єго
во сн҇а єгова малаго
ꙋроша господара
срблємь вато врємє
нацрⷭ҇тво ꙋрошєво ·
настꙋпи́ краль вꙋк
аши́нь мрнавчиꙉь
иꙋглєша дєспот иго
и̑ко воєвода и ꙋбишⷷ
цр҇а ꙋроша малⷢаⷪ[1] вало
вє иб҃ь ви́дє нєправь
дꙋ ихь иѡ̑́ни ѡ̑́ноу̑
чашꙋ испи́шє васко
рє ѿтꙋрака нама
рици рєци́ бли́зь ·
чрномєна гл҇авє имь
лист 2
ѿсєкошє исвєихь ·
воинство ѿтꙋрака
поги́бє о҇ хи̑лада
воискє мрнавчиꙉа
мали́ нєки́ ѡ̑́сташⷷ
правєдни̑ сꙋдь бж҇и
приєшє какоби́ мо
гли́ ·д҇· ти́сꙋщє вои́скⷷ
разби́ти́ ѿ ·о҇· тисꙋщь[2]
хрⷭ҇ти́ꙗнскє воискє
итако тадаи́ ѿтꙋ
рака погꙋблєни бишє
занихь лꙋкавство ·
инєвєрꙋ пощо господи
на
свога ꙋби́шє сва ·г҇·
брата мрнавчиꙉа
натоⷨ бою́ поги́бошє
Краль вꙋкаши́нь има
шє ·г҇· сн҇а марка иа
ндрїю и́дмитра ма
рко сн҇ь кралꙗ вꙋка
ши́на икостадинь ·
жєгли́говаць сн҇ь воє
водє дєꙗна идрагашь
тє̄̄ ·г҇· воєводє ѿбє
гошє ѿсрбскє госпо
дє даи́хь нєꙋби́ють
поради́ вꙋкаши́на
лист 3
Въто врємє кнєзь ·
лазарь садвєма своиⷨ
зєтови́ма єздїашє
касвоиⷨ двори́ то̄̄ ·в҇·
дащи́ лазарєвє глє
дахꙋ сависокиⷯ чарда
кь ви́досава говори́
дрꙋгама ди́вна чꙋда
садє ви́ꙉєти́ гдє
коби́лиꙉь ми́лошь ·
конꙗ̑ єзди́ ѡ̑́дєснꙋю
мога ѡ̑́ц҇а лазара абр
аньковиꙉь вꙋкь слє
вꙋю́ странꙋ ѿсєбє
єла рєчє сєстри вид
осави дага нєви́ди
ѿтаць нашь лазарь
́ю̑нака ми́лоша ипа
мєти́ нєговє иври
єдности нєби́ конꙗ
єзди́ѡ̑́ ѡ̑́дєснꙋю ѡ̑́ц҇а
нашєга тогⷣа видоса
поскочи́ како ѡ̑́хола
дєвица кадє то̄̄ чꙋвь
ѿсєстрє єлє и̑ꙋдари
єлꙋ рꙋкомь ꙋзобразь
анарꙋци́ прстєни ·
златни́ ѡ̑́крвави́є
єлꙋ крвьє поли́ низобраⷥ[3]
лист 4
тєбє ꙋзєти запоꙗсь ·
тєꙉꙋтє изврꙉь исєд
ла нємлⷭ҇ти́во ащо ѡ̑́
тєбє хоꙉꙋ рꙋкомь ·
ꙋчи́нити́ изрꙋкє
ꙋрꙋкꙋ додавати́ ·
исподконꙗ̑ каѡ̑́но
вꙋкь вꙋкꙋ ꙗгнє до
дає пакꙉꙋ тобомь ꙋдар
ити́ ѡ̑́камєнь и́ѡ̑́зєм
лю како гладань ѡ̑́ра
ль жабомь корнꙗчомь
ѡ̑́камєнь иꙋмои́ѡ̑́и́
дєсни́ци ѡ̑́дни́єти ⷮє
како хрть заєца
прєⷣ ловци́ ꙋградь и́да
рови́ти ⷮє зарочни́ци и
твои́ѡ̑́и́ ꙋдарь видос
ави́ мртва или́ мало
жива защо ѡ̑́на ꙋчини́
мо́ю́ матєрь кобил
омь нєка свакь знаа̏
що̄̄ ꙋчини́ ѡ̑́би́лиꙉь
ми́лошь и́нєка сва
кь чꙋє єни́єсамь ꙗ̑ ·
коби̑ли́ꙉь нєго ѡ̑́би́
ли́ꙉь и́прави́ дєтиꙉь
дотлєсє звашє ѡ̑́би́л
иꙉь апото доба коб
и́лиꙉь имємꙋ прєꙉєшє
лист 5
єрє колико ⷭ҇є можє
єдна ри́єчь и́зьꙋста
изрєчє и́ли́ добра
или́ зла тоисє вазⷣа
ꙋвиєкь говори́ Кадє
то̄̄ вꙋкь чꙋꙗшє тєрє
ꙋбли́єꙉє ѿстраха
ми́лошєва дш҇амꙋ
засєдє тєнєможє
проговори́ти́ ѡ̑́томь
нища акадь ми́лошь[2]
виꙉє тєга пꙋсти́
изато ми́лошь вєꙉє
нєи́ма навꙋкалошє
волє ѿтога ч ⷭ҇а нимꙋ
зато помєнꙋ нєгога
пи́сти́ иѡ̑́дє ꙋсвою ·
воискꙋ ами́лошь ꙋс
вою̑ вои́скꙋ ѡ̑́дє и́вє
рно свога господара
Кнєза лаза̄ра̄ слꙋжа
шє авꙋкь бранкови
ꙉь ѿидє кнєзꙋ лаза
рꙋ нами́лоша вєликꙋ
ꙗзбꙋ и́зло ꙋзє икн
єзꙋ лазарꙋ говорити
илагати́ нами́лоша
и́злє ри́єчи́ и́зноси ⷮи[4]
лист 6
скѡ̑́мꙉє свꙋ срб
скꙋ вои́скꙋ покла ⷮи[4]
вꙋкь р ⷱ҇є господинє
лазарє вась дрхꙉємь
како прꙋть мртвиєⷨ
зноємь какосє чꙋє ·
кои́ли́сє глⷭ҇ь носи на
ми́ша ми́лошꙉєти
чꙋднꙋ нєвєрꙋ ꙋчити́
кадє бꙋдєшь са҇црєⷨ
бои́ Бити́ кнєзь ·
лазарь говори́ мꙋчи́ ·
вꙋчє кои́тꙋ лажь
и́знєсє ми́лошьє
мои щить пєрєни́ иꙋ
нємь стои́ моꙗ сва
снага икрєпость ми
лошꙉє ѡ̑́стави́ти́ ·
спомєнь наполꙋ ко
совꙋ докєсє зовє по
слєднє врємє имєнⷹ
ꙋвєкь ѡ̑́хь лазарє ка
ко томє ты̄̄ бїи про
рокь дати́є ꙗ̑дни́ ми́
лошꙋ натомь збороу̑
бити́ щосє ѡ̑́тєбє
говори́ єрєхи́л̑бєнїи
лист 7
ни́ мꙋжєви даю сво
имь жєнами́ бєзхи́
лбє итакоти рода
щосамь стобомь род
ила итакоти́ твоꙗ
вои́ска стобомь ·
здраво ходи́ла исрєꙉ
ни́ємь дєломь и́глⷭ҇о
мь добила итакоти́
зємлꙗ твоꙗ̑ родила
нємоими́[5] ꙋкрати ⷮи[4]
щоꙉꙋтє врло мол
ити мои́ господарꙋ
нємоими́ свє браꙉє
моє набои́ водити
нємои́мє вєѡ̑́ма ꙋцв
иєлити́ нємои́ дапо
ги́нє колєно ́ю́гє бо
гдановиꙉа таи́ вриє
днаа̏ ѡ̑́снова Лазарь
милици̑ ѿговара
госпоꙉє ми́ли́ца зна
шь даꙋтвои́ѡ̑́ браꙉи
сва моꙗ снага стои́
вриєднасꙋ таи коп
иꙗ́ напол́ю̑ косовоу̑
лист 8
ѡ̑́во говори́ нєбрини ⷭ҇є
господинє лазарє нєк
асє при́євара чини ис
милошємь послꙋє а̑то̄̄
кнєзꙋ кри́юꙉи говори́
дани̑т̑ко нєчꙋє ми́ла
нь топли́чанинь кадє
доꙉє ми́лошꙉєга срє
сти́ инаꙋчи́ти́ какоꙉє
говори́ти́ ꙋвоисци наш
ои́ казовати защо зна
шє лꙋкави́ и́нєвєрни́
вꙋкь бранкови́ꙉь ми́
лоша щоꙉє говорити
дасє нєпрєпанє инєⷭ҇мꙋ ⷮи[4]
воиска кадєсє ми́лань
топли́чанинь вратїи́
сацр҇єва таѡ̑́бора инат
рагь ѡ̑́брати кадємоу
хора бꙋдє вꙋкь кнєзꙋ
лазарꙋ говори́ нꙋти́ ·
глєдаи́ господи́нє
лазарє єли́ истина
щоти кажємь дазн
ашь єти́ нєлажємь ·
Са̑дє хоꙉє милошь
милана срєсти́ тє
ꙉєга свєтовати́ ист
инꙋ и̑знєсти́ ѿтꙋрь
скога цр҇а казовати
лист 9
И̑тако воиска србска
стоєꙉи́ ими́лана жєл
но чєкаюꙉи̑ ими́лань
спрєшомь єздєꙉи́ конꙗ
извои́скє тꙋрскє ми́л
ошь ми́лана хоꙉє срєс
ти́ ишни́мсє саста
гдє сва вои́ска глєда
шє илазарь ꙋздахноу̑
ивєрова вꙋкꙋ бранко
ви́ꙉꙋ вꙋкь подмꙋклоⷨ
кнєзꙋ лазарꙋ говори́
садєга ꙋчи а̑нꙋ пази́
лазарє кадє хоꙉє
ѡ̑́вамо доꙉи́ хоꙉєли́
бити ѡ̑́вако цр҇євєє
воискє глⷭ҇ь али ни́є
моꙉи́ никрєпости́ ни
єднє кадєсє саста ми
лошь и ми́лань топли́
чани́нь жєлносє загли́
шє како два брата
паксє питашє зацр҇а
мꙋрата милань говори́
наꙋми́ємти́ братє ми
лошꙋ казати́ силоу́
цр҇а мꙋрата нисрⷣцємь
прєброи́ти́ коли́коє
ѿкрꙋга ибиєла камєна
истраномь допꙋта
паки доцрнога дриєна
лист 10
свєє то̄̄ прєкрила си
ла и́вои́ска цр҇єва
имоꙉь даєдно стра
шно би́ло мои братє
саꙭчи́ма проꙉи́ тꙋи́
ни́гдє ни́є пола ꙉєнїє
конꙗ ́ю̑накь до́ю̑нака
копїа зємли́ прибодє
на барьꙗци́ биєли ѡ̑́д
євєни кадєиⷯ вєтри
станꙋ гибати страх
иє глєдати́ рєкаѡ̑́би
лꙋзи́сꙋ израсли́ зєлєни́
изємлє какоє полє
лєпо ѡ̑́дєвєно шатори ⷭ҇є
бєлє далєко каконо ·
снєгь насрєдь зємлє
тꙋимꙋ ми́лошь ѿгов
ори́ ми́ланє братє
затотє брати́мимь
икꙋми́мь бг҇омь вєли́ц
иємь нємои тако казо
вати́ ꙋнашои́ вои́сци ·
икнєзꙋ лазарꙋ прєдє
воиници́ єрєꙉ ⷭ҇є вои́ници́
игоспода прєпасти́ азн
амо силꙋ цр҇євꙋ имоꙉь
ирати́ нєговє аи́амосꙋ
наши́ храбри́ ивитєзи́
кои́єхꙉє тꙋрци́ позна
вати́ сꙋпроти́во цр҇а ·
мꙋрата си́лє наньсамь
лист 11
храбрє подꙋшишє исб
скꙋ зємлю ѡ̑́пꙋсти́шє
ихрⷭ҇тианскє црк҇вє
порꙋшишє и̑такосє зго
ди́ м ⷭ҇єца ию́нїа ·д҇і· дн҇ь ·
ви́довь вєчєрь бєшє
лꙋна пꙋна Кнєзꙋ лазарꙋ
крⷭ҇но и́мє бєшє накоємꙋ
би сꙋꙉєно поги́нꙋти́
ѿби́ти́а лєто ·҂ѕ҇·ѡ̑́·з҇[6]
Ꙋѡ̑́чи крⷭ҇нога имєна
згоди́сє вєчєрь сꙋбот ⷩи[7]
дозва кнєзь лазарь срб
скꙋ господꙋ ксєбє нав
єчєрꙋ самь господарь на
вєли́ки́ столь сєдє ·
старца ́ю̑гꙋ таста
здєснє странє кодь
сєбє сєдє асли́євє стр
анє вꙋка бранковиꙉа
кои́ свиємь самрть ·
Справи нєвєрникь мꙋ
си́ꙉа стєпана застолꙋ
крви́ иколєна чєститⷢоⷪ[1]
нагласꙋ дамьꙗна шаи́
нови́ꙉа рисови́нꙋ тꙋрс
кога и́вꙋсава рабраго
страшни̑ иѡ̑́ганни ·г҇·[8]
лава кои́ многꙋ ѡ̑́пороу̑
имахꙋ саѡ̑́рꙋжиєⷨ ирадо
ню ибогдана хрєлицꙋ
ѡ̑́хмꙋꙉєвиꙉа иꙋглєшꙋ
много званаго истан
икшꙋ ирадон́ю̑ кои́ мало
лист 12
дрꙋжинє и́махꙋ нако
ню́ кадєсє бои́ би́єма
рчи́нка кои копїє нєво
ди́ що̄̄ срⷣцє нєболи сам
ти́сє нигда нєбои̑ ѡ̑́ра
ина имарина иꙉꙋрица
пєтра и́саи́на старца
ни́клана кои бєтраха
и̑дє ви́тєза стоꙗна
страшнє ꙭч҇и ви́дє
юговиꙉа ·ѳ҇· браꙉє кои́
ꙋєдно бои би́ю чєсто ·
имного тꙋркє чєтомь
гꙋблахꙋ живана и́ꙉꙋри
цꙋ пєтра кости̑євиꙉа
мати́ꙗша ́ю̑за павла
ѡ̑́рловиꙉа милана
топли́чани́на ив̑ца ко
саи́чиꙉа Ѕмаꙗ ѡ̑́гань
нога милоша кобилови
ꙉа и́свꙋ си́лꙋ ꙋзаставꙋ
ѡ̑́ко милоша посади́ та
даи́ хилбєни̑ вꙋкь бра
нковиꙉь лазарꙋ ꙋзько
лєно сєди́ наꙋхомꙋ та
ино говори́ видишь го
споди́нє лазарє ѡ̑́нє ·г҇·
вєликє воєводє щосихь
долє ꙋзаставꙋ посадиѡ̑́
знали́ датє сꙋтра наса
рть спрала́ю́ асєбє нєд
авно зазлобꙋ ѡ̑́сталꙗю
лист 13
защо хоꙉє тꙋрчи́на ꙋн
апрєдакь стави́ти́ ит
єбє наполю косовꙋ из
дати́ и цр҇ꙋсє тꙋрскомь
прєдати́ зато тꙋрска
сила сва бєшє погинꙋ
ла ипрєпаласє наполю
косовꙋ ѿвои́скє лазар
євє ихрабриⷯ ви́тєзова
июнака нагласꙋ щоихь
вєꙉє нєꙉє сбска зємлꙗ́
роди́ти́ нєгоихь свєхь
смꙋти́ нєвєрни вꙋкь
бранковиꙉь слажомь
инєвєромь нами́лоша
инаѡ̑́сталє ви́тєзовє
натои́ вєчєри тꙋка
навєчєри́ наипрви̑ нас
толꙋ начє ꙗсти паки
зани́мь сва господа
рꙋкомсє брашна дохва
ти́шє тꙋи лазарꙋ кнє
зꙋ златни пєхарь ви́
на нали́в ⷶшє ꙋзєга дов
оно идржа чашꙋ много
нарꙋкахь докє главо
мсє ꙋкидє рєчи́ нєпро
говори́ сви́ кои́га вид
єшє срⷣцєхь заболє
исви́сє зачꙋдишє
лист 14
такога видєꙉи́ исваки́
жєлашє чꙋти́ щоꙉє
би́ти́ кадєсє ѿжалос
ти́ разабра дижє гл҇а
вꙋ горє єдва риєчь ·
проговори рєчє господо
ѿкад ⷭ҇є настала србска̏
зємлꙗ ꙋнашои́ ѡ̑́бл ⷭа ⷮи[9]
ваздає стаꙗла вєрно
ꙋчасти́ и́слави́ иꙋдоброⷨ
послꙋхꙋ аданасьсє ·
єто̄̄ ꙋнась нєка̏ нєвє
ра пробꙋди́ла иѿкад
єсамь то̄̄ чꙋѡ̑́ и́рвєм
сє сасвои́ємь ꙋмом ·
иꙗзбꙋ вєликꙋ насрⷣцꙋ
и́мамь итогасє ради
ѿжалости́ гл҇авомь
приколєнꙋ оу̑ки́дохь
г҇· главє ѿвоискє моє
моꙉи́ хоꙉє цр҇ꙋ иваць
косаичиꙉь ими́лань
топли́чани́нь ивоєво
да моꙗ ми́лошь томи́
казꙋ́ю́ али́ нєвєрꙋємь
хоꙉєли̑ то̄̄ бити иꙗ ⷭ҇є
садє чꙋди́мь ѿкꙋма
мога милана топли́
чани́на вєри́ ичасти́
пꙋнє какосє хоꙉє
садє и́знєвєрити иꙋн
лист 15
єгасє захи̑та́ю́ сва гос
пода србскаа̄̄ ѡ̑́ньє кр
вь плємєнитаа̄̄ асоко
ꙋкрєпости́ какоє вои́
скꙋ оу̑ходи́ѡ̑́ асадми ⷭ҇є
хоꙉє изнєвєри́ти аꙗ ·
тєбє засин҇а ѡ̑́брахь ми́
лошꙋ ихꙉєрти́ мою̑ да
дохь кою́ држимь како
цвєть рꙋжицє пакти́
свꙋ мою вои́скꙋ дахь ·
ивои́нства иꙋєдноскꙋ
пи́хь подрꙋкꙋ твою̑ да
миси́ сєрдарь прєдьвои́
скомь моєю̑ дащо гꙋби
шь власть свою бєзнє
волє
асад ми́тє казꙋ́ю̑ да
ми́си́є[10] хоꙉєшь и́знєвє
ри́ти́ ицр҇ꙋ тꙋрскомꙋ
поꙉи́ и́вои́скꙋ мою̑ на
полю̑ косовꙋ и́здати ·
що̄̄ чꙋ́ю́ моє ꙋши подм
ꙋкло ито нєвєрꙋємь
єрєꙉє то̄̄ би̑ти́ ико
мꙋꙉꙋ напи́ти́ здравь
ми́си́ Слꙋго моꙗ ми́л
ошꙋ ибꙋди вєрань иви
но попи́ инадар ти́ зла
тни́ пєхарь инєбꙋди ·
нєвєрань ипри́ми свє
ꙋдарь ми́лошь воєвода
хитро наногє скочи ·
лист 16
иславномꙋсє кнєзꙋ
лазарꙋ поклони́ и̑ста
намисли́ щоꙉє ѿговори́
ти́ кадмꙋ чаша дорꙋкє
доꙉє кнєзꙋсє поклони́
ирєчє хвала господи́нє
лазарє назⷣрави́ци щоми́
напи анєхвала надарꙋ ·
коє бєсєди̑ кадємєси́ ми̑
сли̑ѡ̑́ сапєхаромь даровати́
Крꙋшєваць бєшєми́ даро
вати досадє асадꙉє ти̑
сви пꙋсти́ ѡ̑́стати кад
єꙉєшмє нєвєромь ꙋзасє
држати иѡ̑́то ⷮи[4] нєвєрє
код колєнати сєди́ ина
ꙋхоти́ говори́ илажꙋ исн
оси дати свꙋ воискꙋ смꙋ
ти́ ати́мꙋ вєрꙋєшь идо
клє свои̑ємь ꙭ̑чи́ма нє
ви́дишь аꙗ̑ самти́ ꙋсвємꙋ
вєрань такомє вєра нєꙋби
ла итако дш҇ꙋ мо́ю́ прєⷣь
бг҇омь сахрани́ѡ̑́ и тоꙉє
сва вои́ска ꙭ̑чи́ма видє ⷮи[4]
итвоꙗ и́тꙋрскаа̏ ити ·
при́є нєго ꙋмрєшь сꙋтра
нєдєлꙗ ви́довь дн҇ь славь
нїи атєбє крⷭ҇но и́мє виꙉ
єꙉємо ткоє вєрань тко
ли́ нєвєрань аꙗ̑ сꙋтра идєⷨ
лист 17
ꙋтаѡ̑́бор црⷭ҇ки́ ихоꙉꙋ ·
бити́ ицр҇ꙋ саи́сти́номь
подшаторь допри́єти́ ·
истаꙉꙋмꙋ ногомь нагрь
ло насагꙋ заи́сти́нꙋ мо́ю́
пакꙉꙋ поꙉи натрагь вєꙉє
нєзнамь щоꙉє бити́ нєго
ꙉꙋ то̄̄ ꙋчи́ни́ти́ истола
скочи́ како ви́харь вєта
рь изани́мь ми́лань топл
ичанинь и́и̑ваць косаи́чи́ꙉь
сми́лошємь подшаторь ·
ми́лошєвь поꙉошє заꙋзⷣа
нꙋ вєрꙋ иѡ̑́бєꙉашємꙋсє
досамрти́ шнимь би́ти̑и́
иволю нємꙋ врши́ти́ ·
подшаторь сєдошє вино
пити́ и́єдань дрꙋгога
брати́ми́ти́ мало зад
рємашє дашє конма
зобати́ ꙋнєко доба
ꙋсташє сташє конє
сєдлати̑ ꙋли́єпꙋ ѡ̑́пра
вꙋ и́ги́здавꙋ ѡ̑́дєꙉꙋ ·
кадєсє сакри́вахоу̑
нощни́ мраци́ идани̑ца
сазвєѕдами́ аслньцє
пꙋсти́ траки̑ ис́вєтлⷭо ⷮи[9]
позємли сви́сє ·г҇· заєд
но наꙉошє иконє ꙋсєдо
шє и́поєзⷣишє прєма
таѡ̑́борꙋ цр҇євꙋ идꙋꙉи̑
лист 18
стражєи́хь ви́дєшє ·г҇· вєли
ка юнака ꙋѡ̑́прависє виⷣє
ѡ̑́холо конє єздє хоꙉєм
оли́хь хꙋнꙉарꙋ пати́шаху
ꙋтаѡ̑́борь пꙋсти ⷮи[4] како ·
цр҇ь мꙋрать чꙋвь рєчє вє
зиромь стани́тє акостє
икадь би́ли́ ѡ̑́ни́ идꙋ кан
ами́ прєдати́сє тꙋрчи́ти́
анами́ꙉє болє би́ти́ иза
свє чꙋти́ посрєⷣ таѡ̑́бора
ишатора сваки́ дрꙋгь ·
ꙋздрꙋга стани́ санаправь
нимь ѡ̑́рꙋжи́ємь свасє
воиска прзо справи́ пашє
ибєзи́ докадїа како цр҇ь ·
рєчє како кад ⷭ҇є бои́ биє
тꙋисє ба ⷬ҇ꙗци развишє
црьвєни́ ибиєли какорꙋ
жи́ца ѿвори́шє воиска
стаꙗшє нєго даꙉє цр҇ь ·
проꙉи́ сви́сє бєхꙋ тꙋрци́
ѡ̑́дєли́ ꙋли̑єпꙋ ѡ̑́правоу̑
иѡ̑́дєꙉꙋ єрє сваки хоꙉє
дави́ди́ ѿтꙋꙉиєⷯ мєста
липє юнакє подалєко
ѿшатора чаꙋши цр҇єви
срєтошє ѡ̑́вои́мь говорє
здраво юнаци́ игосподо ·
тако и́ѡ̑́ни ни̑ма ѿговор
и́шє итакосє рꙋчи́шє
ипоꙉошє єздомиь паки́сє
лист 19
но ѡ̑́ꙉєвєно кожє мєдвє
ди́нє ѡ̑́холє сви́шєнє
саноикти[11] вєꙉа жвала
илютє ри́сови́нє дш҇а
испада прєꙉє нєготє
ѡ̑́бзинє иѡ̑́рлꙋꙗ кри́ла
носи́ при́сєдлꙋ прибиєна
рєкаѡ̑́би дазмаи́ врхь тє
би́ панє скри́ли́ма ꙗгн
ичари́ и́ца҇рєвє дєли́є тоӣ̄
дрꙋго ни́що нєжєла нєго
дасє биєхачи́є и̑хачєми
идрꙋгє воискє многє ко
иєхь нєби могаѡ̑́ ꙋтри́
трищи́̑ троє ти́сꙋщє дрꙋ
го нищо нєглєдаю нєго ·
риєчь дачꙋ́ю́ ѿцара тє̄̄ дн҇ь
чєкаю̑ давась жи́вихь
прождрꙋ милошь ѿгова
ра нєзнатє вӣ̄ тꙋрци̑[12] тꙋ
жни дави́ кажємь дав
ꙋкь кожꙋ дєрє а́мєсо щє
рє и́єдє агдє кожє ниє
тꙋи́ вꙋци инєти́чꙋ нит ⷭ҇є
нибоє аѡ̑́раѡ̑́ ꙉєпєрьꙗ нє
глєда тꙋимꙋ ниє ни̑лова
нити́ ꙉєра нєго сєди́ асокⷪ҇
ꙋꙗто голꙋбова гдє ви́ди́
тꙋи́сє вєсєли́ защосꙋ нок
ти́ ꙋнєга вєли́ци́ иꙗци̑
Сатомь бєсєдомь ꙋцарєвь
тахоборь дои́дошє заєдно
саєднє странє издрꙋгє
сташє сва си́ла цр҇єва
лист 20
номє погꙋби́ хазнадарє
и́сили́нтарє исвє лалє иг
осподарє ѡ̑́ко цр҇а страхь
ми́лошєвь забꙋши́ исвє
сабли́ прєдадє ипогꙋби́
инатрагсє ѡ̑́пєть повра
ти̑ ѿ ца҇ра тє̄̄ скокомь ·
скочи́ вєли́комꙋ шаторⷹ
наврата доскочи́ адрꙋгомь
скочи́ тє̄̄ свє тєнєфє
ѿшатора ѿки́дє атрєти́
ѡ̑́мь скочи́ доконꙗ свⷢоⷪ[1]
доскочи́ инаконꙗ скочи́
тои́ чꙋдо вєꙉє ꙭ́ч҇и дан
єви́дє ѡ̑́ньꙉє коє пашє
бєхꙋ и́ꙉєхає кꙋлогли́є
ицр҇євє дєли́є ичаꙋши́
пєици̑ ибꙋлюгбашє хачиє
ихачєми́ и́ꙗни́чари́ исєм
єни́ сви ѡ̑́коло крꙋшєва
вєли́ки́ страхь милошє
вь забꙋши́ свє тꙋркє
Ато ста ви́ка ѿшатора
цар҇євє наѡ̑́коло ми́лошь
цр҇а ꙋбодє кадє то̄̄ чꙋвь ·
косаи́чиꙉь иваць хи́тарь
како соко бꙋздоханомь
ꙋдари́ вєзи́ра вєли́кога
ꙋглавꙋ паки́ саблю и́зв
ади́ коли́ко дарєчєшь ·
що̄̄ номь ѿтꙋрака чи́нꙗшⷷ
итꙋркє гꙋблꙗшє иѡ̑́нь
почє паки́ зани́мь ми́л
ань топли́чанинь саблю́
лист 21
патишахꙋ истани́мꙋ ногомь
нагрло или́ нама заповиꙉи́ ко
иѡ̑́мꙉємога самрии́ ꙋмори ⷮи[4] ·
цр҇ь мꙋрат рєчє сваки гос
подарь свою самрь л́юби́ ·
ѡ̑́стави́тєга жива авїи па
шє и́вєзи́ри мои брзоꙋст
ани́тє исправи́тєсє ната
ѡ̑́борь кнњза лазара при́є
нєго ꙗ̑ ꙋмрємь нєками́є
виꙉєти́ ꙋбо́ю̑ єрє мрємь
ткоꙉє доби́ти́ бржє ꙋтаи́
чась свасє вои́ска тꙋрска̏
дижє сви́ бубни́ ꙋдаришє
ивєли́кє бори́є какоє нач
инь ꙋца҇ра кад ⷭ҇є вои́скаа̏
би́є тꙋисє барьꙗци́ развишє
сви ѡ̑́твори́шє пашини́
ибєгови́ икопиꙗ свисє
ꙋєдно ди́гошє брчни́ци́ ·
и́дєлиє прєдь вои́скомь
истрашнє кꙋлогли̑є инак
нєза лазара ꙋдари́шє акнє
зь лазарь сагосподомь ꙋц
кви́ биꙗ̑шє ст҇го иѡ̑́ана
биꙗшє налєтꙋрги́ србскⷢаⷪ[1]
закона стражє ихь лаза
рєвє дотєкошє илазарꙋ
рєкошє ѡ̑́восє цр҇ь дижє
нанась набои́ їидє кнєзь ·
лазарь рєчє итє бржє
натаѡ̑́борь дасє идє набо
и тꙋи свирали̑ ибꙋбни́ ꙋд
аришє ибориє лазарєвє
лист 22
кадєсє србли́ саѡ̑́рꙋжиєⷨ
ꙋрꙋци́ видєшє сви́ ви́кнꙋ
шє како вꙋци́ гладни́ ·
акои́ нєки́ рєкошє ми́л
оша коби́ли́ꙉа ѡ̑́вдє ни́є
ниивца косаи́чиꙉа ним
и́лана топли́чани́на
ѡ̑́наа ·г҇· нєвєрни́ка ѿн ⷭ҇а
ѿбєгошє иц҇ра нан ⷭ҇ь под
игошє бранковиꙉь вꙋкь
нєвєрни́ рєчє кнєжє лаз
арє що нєбєжи́шь лазарь
рєчє нєхоꙉє то̄̄ вꙋчє
вишни́ б҇ь ниꙗ ни́конь
мои́ бєжати нєго браꙉо
сви рєци́тє помози́ б҇є
завєрꙋ хрⷭ҇тїанскꙋ хоꙉ
ємо ити́ би́ти́сє икр҇вь
нашꙋ проли́ꙗти́ х҇а раⷣи́
тꙋи нєвєрни вꙋкь бра
нковиꙉь издадє кнєза
лазара инапрєко ѿнєго
побєжє са ·з҇· хилада
добриєⷯ юнака алазарь
наконꙗ ꙋсєдє мачь свои́
истржє икрⷭ҇та ѡ̑́браз
но свꙋ свою вои́скꙋ ·
прєкрⷭ҇ти́ иꙋзє насє
мⷱ҇ни́часки́ гл ⷭ҇ь и́вазꙋпи[13]
вєл҇ми садь ходи́тє
лист 23
ходи́тє мои́ храбри́ срб
ьски́ витєзови́ дакрвь
нашꙋ проли́ꙗмо дасмрь
тию жи́воть ѿкꙋпимⷪ҇
смрадно тєло нађє нє
пощєди́мо данаⷭ҇ юнащьво
самномь покажи́тє ·
напол́ю́ косовꙋ заправос
лав҇нꙋ вєрꙋ хрⷭ҇ти́анскоу̑
и́зацрквє бж҇їє и́зата
частво нашє аколи́ кои́
нєл́ю̑би́ млⷭ҇ти́ бж҇їє нєка
бєжи занєвєрниⷨ ибєзь
дꙋшниⷨ вꙋкомь бранков
иꙉємь и̑тꙋи̑ славнїи́
кнєзь лазарь ꙋтꙋркє
ꙋдари́ изанимь сва госпоⷣа
србскаа̏ итакои́сє сил
но двиє вои́скє ꙋдари́шє
ѡ̑́хь таи́ бои́ вєли́ки̑ ·
итолика звєка ѡ̑́рꙋжїа
иѿконскє силє и́виска
ѿо̑боє вои́скє и́ви̑тєз
ихь игрохота ипадєнїа
иплача люцкⷢаⷪ[1] ѿбои́хь
ви́тєзова толи́ко зєм
лꙗ трєси́ꙗш ⷭ҇є ѿси́лє ик
онскаго ви́ска ибоꙗ ид
има и́праха истралꙗн
иꙗ нєдⷡаⷩш ⷭ҇є зємлє ѿтрꙋ
пи́ꙗ мртвиєхь лєжєћи[13]
лист 24
позємли́ иранєни́ка
витозова иконꙗ ꙋкрви[13]
пли́́ю́ꙉи̑ крвь тєци́ꙗ
шє поразбои́щꙋ како
рєка ткоби то̄̄ чꙋдо
видиѡ̑́ нєби́ могаѡ̑́ то̄̄
исказати́ ври́єдности́
́ю̑начкє броꙗсє нєзнаꙗ
шє кои́ иѡ̑́шчє ни́єсоу̑
ꙋмрли̑ ꙋкрви пли́юꙉи̑
илєжєꙉи́ ранєни́ци коє
ꙭ̑ч҇и истєломь жєлахꙋ
ви́дєти́ ѡ̑́ни́ кои́ глєд
ахꙋ силє ѡ̑́нє вєли́кє
коєсꙋсє ꙋдрилє ѡ̑́нако
како травꙋ дꙋгꙋ вєта
рь положи наполю слн҇цє
помрчє ѿюначкога боꙗ
ик ⷬ҇вихь ивриєдности́ ·
старца ни́клана кои̑сє
ꙋтєкомь прєⷣ свиєⷨ ꙋказа
гдє сабломь досєзашє
подва чи́ни́ панꙋти марь
чи́нко ѡ̑́холи́ тꙋи свє
юнащьво показа тꙋрака
сє нєбои́ ѿсамрти́ нєми́
сли́ ·г҇· вꙋци ѡ̑́ганнїи ѕм
аи́ ꙋчи́ни́шє нигⷣа нєдвоє
нїи защо глⷭ҇ь имахꙋ юна
ци́ ѡ̑́би́рнїи такоиⷯ звахꙋ
лист 25
тꙋркє погꙋби́шє бєз̑чи́
сла множаство радонꙗ
и богдань зани́ма нєста
ꙗхꙋ тадаи подва саблоⷨ
назємлю мєтахꙋ ѡ̑́хь юг
овиꙉа ·ѳ҇· заєдно бои би
ꙗхꙋ браꙉа исви заєдно
погибошє тєи силє юн
ачкє ꙭч҇и нєвидєшє ѿ
крєпости́ такє кои́ бои
ꙋчи́нишє иѡ̑́вана иꙉꙋр
ицꙋ воєводꙋ и́стєпана
ипавла иради́воꙗ игоикⷶ҇
стоꙗна пєтра ѡ̑́си́євиꙉа
како вихарь вєтарь сви
биꙗ̑хꙋ юнакь ꙋзьюнака
сви витєзи́ пєрьємь ѡ̑́хо
ли́ти́ господа икнєзи́ за
хрⷭ҇ти́ꙗнскꙋ вєрꙋ жєлахꙋ
ꙋмри́єти́ свє ́ю́нащво ·
показашє таи́ дн҇ь тє
ши́роко полє ꙋкрви́ пли́
вашє тꙋи́ прваго пашꙋ
и̑би́шє дотрага идрꙋго
га пашꙋ разбишє итако
хоти́ꙗхꙋ свꙋ вои́скꙋ цр҇є
вꙋ сломи́ти данєи́здадє
нєвєрни́ вꙋкь бранковиꙉь
лазара свои́скомь нєго
вомь хоти́ахꙋ сво́ю̑ вои́
скꙋ оу̑краси́ти́ иполє кос
ово ѡ̑́ꙉєти́ и́ѡ̑́щи́ти ⷮи[4]
лист 26
итако дополꙋдн҇є ми́мо
идє тꙋрци̑ доби́шє лаза
ра жива тꙋрци́ ꙋхвати́
шє санєколи́ко властє
ла свои́єⷯ исавєсєли́мга
цр҇ꙋ довєдошє подвєли́
ки́ шаторь цр҇євь тємꙋ
рєкошє вои́скає наша
доби́ла иѡ̑́воти̑ лазара
жи́ва при̑мига бєзми́
та надарь ЦР҇ь[14] рⷱ҇є ·г҇· ст
єни̑ ꙋзми́тє ѿбиєла кам
єна то̄̄ цр҇ь запови́дє
раⷣи свога и́мєна тєи́хь
стави́тє гд҇є ми́лошь ·г҇·
пꙋтє скочи́ прзо ꙋчи́ни ⷮє
дами́ ꙭ̑ч҇и видє стꙋпь
ѿмрамора ꙋчи́ни́тє ип
исмо намраморꙋ ꙋпи́шє ⷮє
ѡ̑́в̑дє ми́лошь цр҇а ꙋбодє
исамь сєбє и́згꙋби́ иꙋч
ини̑тє гробь вєли́кь
ѿмрамора сазлатомь ·
ѡ̑́вꙉє цр҇ь лєши̑ сами́ло
шємь ꙋпорєдь славнꙋ кн
єзꙋ лазарꙋ инаню ꙋчи́ни
тє пи́смо брзо кадє-ꙗ̑ ·
ꙋмрамь цр҇ь рєчє милошꙋ
ви́тєзꙋ гл҇авꙋ ѿси́єцитє
паки́ кнєзꙋ лазарꙋ ми́
лошєвꙋ гл҇авꙋ стави́тє
Напомєнє[уреди]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Надрєдна лигатура го
- ↑ 2,0 2,1 Надрєдно ь
- ↑ Надредно слово з је оборено на бок
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 Лигатура ти
- ↑ У овој речи је грешком уписано и па преправљено у о
- ↑ Овдє би уместо ҂ѕ҇ѡ̑́з҇ требало да буде ҂ѕ҇ѡ̑́ѳ҇з҇
- ↑ Надредно слово н је оборено на бок
- ↑ Рукопис је на овом месту оштећєн па је 'г' уписано из контекста
- ↑ 9,0 9,1 Лигатура ти при чєму јє т искоришћєно и као
покрићє изнад надрєдног с - ↑ Лигатура иє
- ↑ Рукопис је на овом месту оштећен па је 'и' уписано из контекста
- ↑ Рукопис је на овом месту оштећен па је 'ту' уписано из контекста
- ↑ 13,0 13,1 13,2 Надрєдно слово и оборєно на бок
- ↑ Лигатура ЦР