Задремала младата невеста,
Задремала на чесна трпеза;
Ја догледал нунко, чесен нунко,
Ја догледал нунко јод трпеза:
„Ој, невесто, мило добро моје,
„Ој, невесто, моја крштенице!
„Да ли место, место не погоди,
„Али момче не т је ујдисано?”
Изговори невест’ да зборува:
„Дејди, нунко, нунко чесен нунко,
„Та и момче ми је ујдисано,
„Та и куќи ми се бендисани!
„Од три места пусто Маријово,
„Од три места стројници дојдоа:
„Прво место многу арно беше,
„Арно беше — свекрва немаше;
„Второ место многу арно беше,
„Ама момче — грдо масно беше!”
Изговори нунко да зборува:
„Да ли си ми јубава роднина,
„Али си ми дремливо, страмливо?” —
„Дејди, нунко, нунко јод трпеза,
„Ми велеше, мајка прикаж’ваше:
Кога било ‘новано мурабе,
„Си имала једно машко дете;
„Избегала од тиј’ клети Турци,
„Клети Турци, Турци јеничари,
„Го занесла во гора зелена,
„Она тамо ми го јоставила,
„Јоставила дете си малечко!
„Да л’ је живо, да ли је јумрено?
„Не го знајем оти брат си имам,
„Брат си имам, да му лубе бидам!”
