Пође момче низ арниче,
Да си љуби корениче.
...
Кореница жално гледа.
...
Еј да бог да лудо младо,
Девег града ти минуја,
Нигде мому не нашаја,
Па се натраг поврнуја,
Па код мене наминуја,
У скута ми преспаваја,
Под грло ми летуваја,
Под шивке ми зимуваја,
У руке ми душу даја.
