Се разболе млада Јанкулица,
Се разболе, море, бре, јоднало,
Се разболе јод неверна болка.
Јод неверна — јод три грнци винце,
По три јоке, винце девет јоки!
Ми посака млада Јанкулица,
Ми посака благите понудви:
Јод Струмица блага лубеница,
Јод Тиквеша тоа црно грозје,
Јод Прилепа белото симиче,
Јод Битоља белото селвиче!
Си киниса Јанкула војвода,
Овде-јонде по бели друмови,
Ќе ми јоди право во Струмица,
Да ми сака блага лубеница.
Кога било пуста Тиквешија,
На пат стрете једна стара баба:
„Дејди, синко, Јанкула војводо,
„Каде јодиш, каде коња мориш?” —
„Дејди, бабо, мори стара бабо,
„Се разболе млада Јанкулица,
„Се разболе, море, бре, јоднало,
„Се разболе јод неверна болка,
„Јод неверна — јод три грнци винце,
„По три јоке, винце девет јоки!
„Ми посака благите понудви:
„Јод Струмица блага лубеница,
„Јод Тиквеша тоа црно грозје,
„Јод Прилепа белото симиче,
„Јод Битоља белото селвиче!” —
„Дејди, синко, Јанкула војводо,
„Да ми појдиш ‘наја осојница,
„Да пресечиш једна габровица,
„Да ја ватиш млада Јанкулица,
,Јод газица горе до главица,
„Ќе ти стани како јаребица.
